คนจน...............

เขียนถึงคนรวยแล้วก็มาถึงคนจนบ้าง ความจริงไม่อยากใช้คำนี้ เพราะเหมือนกับไปดูถูกเขา
เราเองก็ไม่ชอบคนรวยก็เพราะกลัวคนรวยดูถูกเราเหมือนกัน

ช่วงเดือนตุลาผมได้รับแนวคิดที่ทำให้ทุกคนเสมอภาคเท่าเทียมกัน นั่นคือลัทธิคอมมิวนิสต์
ที่เทรกซึมมากับรุ่นพี่ที่มาจากรามกำแหง ที่ตั้งวงสัมนาตอนผมเป็นนักศึกษาฝึกสอน ที่จริง
ผมไปกินเเหล้า ก็เลยซึมซับเรื่องของลัทธิคอม มามากเหมือนกัน

ตอนไปสอนหนองบอนยังคิดว่าตัวเองเป็นครูปิยะจากเรื่องครูบ้านนอก และมีอุดมการณ์
แบบหมอกานต์ในหนัง เขาชื่อกานต์

อันนั้นเป็นความ ไร้เดียงสา ในวัยหนุ่มอย่างแท้จริง

แต่พอเข้าหนองบอน ก็ปรากฎว่า ครูกลับถูกจัดเป็นประเภท คนจน ไปเสียนี่
แม่ค้าในตลาดยังไม่สนใจเลย

ไปเจอคนตัดไม้ในป่า กะจะแจ้งตำรวจแบบหมอกานต์ ปรากฎว่าคนตัดไม้ถาม
ว่า ครูจะเอาไม้ไปทำบ้านซักหลังมั้ย

ข่าวการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในเขมร ทำให้ผมเริ่มกลัวคอมมิวนิสต์เสียเอง
และปัจจุบัน พวกคอมมิวนิสต์ใส่หมวกดาวแดงแท้ๆยังเรียกร้องประชาธิปไตย

คนจน ที่ผมเห็นใจขายเสียงเอารัฐบาลเข้ามาปล้นเงินผมไปให้คนจน
ในโครงการ คนจนนิยม ไปหลายแสนล้านบาท และยักย้ายเข้ากระ
เป๋านักการเมือง เลี้ยงดูพวกล้มเจ้า เผาเมือง สร้างความแตกแยกให้
คนไทยมาทุกวันนี้

ในโลกนี้ คนรวย คนจน ก็มีทั้งคนดี และคนชั่ว ปะปนไปทั้งนั้น