วันอาทิตย์.............

ผมเขียนเรื่องวันอาทิตย์จนเพื่อนๆรู้แล้วว่า ผมไปวัดทุกวันอาทิตย์

เสี่ยหอมบอกว่า เป็นคนเคร่งศาสนา

ความจริงไม่เคร่งเท่าไร ผมไปวัดทุกวันอาทิตย์เพราะเป็นบทบัญญัติ
ที่ว่าให้ไปวัดทุกวันอาทิตย์ และวันฉลองที่เป็นวัศักดิ์สิทธฺื
ไม่ไปเป็นบาปหนัก (แต่ถ้ามีเรื่องจำเป็น หรือป่วย ก็เป็นข้อยกเว้น)

ผมไปวัดวันอาทิตย์แต่เด็ก ไปกับก๋งและย่าตอนตี4 พายเรือจาก
บ้านไปขึ้นใกล้ๆวัด และพายทวนน้ำขึ้นมา ตอนขากลับ ผ่านน้า
น้ำท่วมมาจนโต(ได้ยังไงก็ไม่รู้)

ผมเขียนเรื่องวันอาทิตย์ ก็เพราะผมเห็นข้อดีของศาสนา (ไม่ว่าศาสนาใหน)

แต่ถ้าจะให้ดี ก็ต้องเชื่อมั่นในสิ่งที่เรายึดถืออย่างมั่นคง ผมจึงไม่วอกแวก
ออกนอกทาง

ตอนนี้ผมเห็นศาสนาพุทธแตกจนได้ ก็พุทธกับพุทธ คือธรรมกายที่เห็น
นี่แหละ และมีทั้งเพื่อนและศิษย์ที่เชียร์ธรรมกายเพียงเพราะธรรมกาย
กับเสื้อแดงเป็นพวกเดียวกัน

คนไม่มีศาสนานี่เชื่อถือไม่ได้นะครับ มีรุ่นพี่กับผอ.หญิงคนหนึ่งที่
เคยอยู่หนองบอนที่เป็นเสื้อแดง ก็ไม่ว่า แต่แยกไม่ออกระหว่าง
พุทธกับธรรมกายนี่ไม่น่าคบแล้วละครับ

เพราะจากคำสัมภาษณ์ของอดีตผู้ร่มก่อตั้งวัดนี้บอกว่า
พระเดชพระคุณบอกว่าตัวเองเป็นใหญ่กว่าพระพุทธเจ้า

ความเชื่อทีไม่มั่นคงนี้ ยังแตกไปเชื่อพระพรม พระราหู ทรงเจ้าเข้าผี
เต็มไปหมด จนกระทีั่งต้นไม้ก็ไปขูดเอาตัวเลข

แม้กระทั่งเอาผีมาเล่น อย่างริว เจน ที่บอกว่าสัมผัสวิญญาณได้
รวมทั้งหมอดู หมอเดาเต็มไปหมด

ความเชื่อที่ปร่ศจากหลักยึด จึงโดนหลอกลวง อย่างที่เห็น
อยู่

หน้าที่ของครูก็อยู่ตรงนี้แหละครับ

เคยบอกว่าถ้่าลูกศิษย์เป็นเสื้อแดงตักเตือนได้ใหม....

ผมรู้คำตอบดีนะครับ

...ขอฝากถึงสาวก ธรรมกาย ค่ะ...
...ดิฉัน คือผู้เข้าร่วมกิจกรรม "เด็กดี V-Star" เป็นรุ่นแรก เมื่อปี ๕๑ ที่จัดทำขึ้นโดยชมรมพุทธศาสตร์สากล วัดพระธรรมกาย และโรงเรียนของดิฉันก็ได้รับรางวัลอันดับที่ ๓ ของประเทศ จากการเข้าร่วมโครงการนี้ค่ะ....ดิฉันเดินทางไปวัดพระธรรมกายบ่อยครั้ง...บ้างก็ไปทำบุญ...บ้างก็ไปทำจิตอาสา...บ้างก็ไปร่วมงานสุดยิ่งใหญ่...ที่ให้เด็กเดินตากแดด...นั่งตากฝน...เบียดเสียดกันเดิน...ครั้งแรกที่ได้ไปรู้สึกตื่นเต้นมากค่ะ กลับมาเล่าให้พ่อให้ครอบครัวฟังอย่างตื่นเต้น...แต่พอหลังจากจบมัธยม...เมื่อเข้าสู่ชีวิตมหาลัย ก็ไม่ได้กลับไปยุ่งเกี่ยวกับกิจกรรมนั้นอีกเลย...
...จนกระทั่งมีเรื่องวัดพระธรรมกายแดงขึ้นมา ก็ทำให้มานั่งคิดว่า ทำไมเราถึงไม่หลงกลลัทธิอลัชชี่นี้...นั้นก็เป็นเพราะฉันคือ"พุทธศาสนิกชน" บุคคลซึ่งศึกษาหลักธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า...จึงทำให้เห็นว่า สิ่งที่ถูกธรรมกายหล่อหลอมในวัยเด็กนั้น มันไม่ใช่คำว่า "พุทธ" แต่มันคือ "ลัทธิ" อย่างหนึ่ง...
... และเมื่อฉันโตขึ้น ได้ทำงานเป็นครูอยู่ในโรงเรียน "วิถีพุทธ"...ฉันยิ่งได้สัมผัสกับหลักธรรมมากขึ้น จนเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน นั้นทำให้ฉันมั่นใจว่า การที่ฉันไม่ถูกชักจูงเข้าไปอยู่ในลัทธินั้น เป็นเพราะฉันเข้าใจในหลักธรรมของพระพุทธเจ้า ซึ่งเป็นเกราะป้องกัน ทำให้ฉันมีปัญญา ไม่หลงใหลในสิ่งยั่วยเหล่านั้น พระพุทธองค์ทฝไม่ได้สอนให้คนงมงาย หลงเชื่ออย่างไม่มีเหตุผลนั้นเอง มีแต่จะสอนให้มีหลักเหตุและผลอยู่เสมอ...
...ก็ขอภาวนา และแผ่เมตตาให้กับบุคคลที่เป็นสาวกธรรมกาย หลุดผลจากความงมงายเหล่านั้นเสียทีค่ะ