ช่วงนี้งานศพกับงานแต่งแข่งกันจัดเลยละครับ
เมื่อวันก่อนไปงานศพแม่เพื่อนคนที่1มา เจอเพื่อนคนที่2 เมื่อคืนก็ไปงานศพแม่เพื่อนคนที่2
มาอีก ถัดจากแม่เพื่อนคนที่2 พรุ่งนี้(วันพฤหัส) ก็ไปปลงศพจำเนียรอีก.....
อย่างที่บอกชีวิตเราเดินใกล้ความตายเข้าไปทุกทีละครับ ผมเห็นมีหลายๆคนหนีตายกันอยู่
ด้วยวิธีออกกำลังกาย วิ่งตอนเช้าบ้าง ขี่จักรยานบ้าง เข้าฟิตเนสบ้าง แต่ยังไงก็หนีไม่พ้น
หร็อกครับ จะช้าหรือเร็วเท่านั้น
ที่ผมพูดนี่ไม่ได้คัดค้านการออกกำลังกายนะครับ แน่นอนว่าเป็นสิ่งที่ดีกว่าไม่ออก การ
ควบคุมอาหารก็เช่นกัน
แต่ในความเชื่อส่วนตัวจริงๆ อาจจะถูกหรือผิดก็ได้ ผมเชื่อว่าอวัยวะของคนต้องมีอายุใช้
งานของมัน ถ้าบำรุงรักษาดีก็อยู่นานและสภาพดีหน่อย เรียกว่าตายสบาย
แต่เมื่อถึงเวลาก็ตายทั้งนั้น บางคนอาจตายเพราะอุบัติเหตุ เพราะอาหาร เพราะโรคร้าย
ไอ้ที่ออกกำลังน่ะ บางทีเป็นการใช้อวัยวะหนักขึ้นด้วยซ้ำ
หรือแม้แต่มีอายุยืนถึง80-90ปี ตอนนั้นเพื่อน คนรู้จัก ก็ไม่เหลือ ลูกหลานจะมาดูแล
ก็เพราะห่วงเงิน ไม่ใช่ห่วงพ่อแม่หร็อก
พอถึงตอนนั้นจะไว้ใจใครไม่ได้เลย นอกจากเมีย ให้คอยช่วยดูแล
ผมพูดในฐานะผู้มีประสบการณ์กับคนแก่ และคนตายมาร่วม 10 คน
แล้ว ยิ่งอายุมาก ยิ่งทรมาณ ว้าเหว่..