ความทรงจำ...1

.....ผมมีเรื่องเล่ามากมาย กับ พี่น้อง 5 คน ในตระกูลนี้ มีเพื่อน เราในคอกหมู บางตอน ก็เข้าไปอยู่ใน

เหตการณ์ ผมจะทยอย เล่าเป็นตอนๆๆไป เท่าที่ความทรงจำดีๆๆ ยังเหลืออยู่

......ในตระกูลนี้มี พี่น้อง 5 คน เฮียเม้ง เฮียหมู เฮียเกี๋ยง เฮียฮวด และ เฮียเซ้ง สุดท้อง

ผู้หญิง 2 คน ผมไม่รู้จัก

.......เป็นทั้ง พี่ เพื่อน และ พ่อคนที่สอง ที่สั่งสอน ประสบการณ์ ทางการค้าให้ผม โดยที่ผมไม่ต้อง

ไปคลำทาง หาเอาเอง ถือว่า แอบพัก ลักจำ 10 ปี ที่ อยู่รับใช้ ผมบ่มจนสุก เรียกว่า

เมือถึงเวลา ก็เอามาใช้ได้เลย ผมเป็นคนชอบทำงาน ถ้า ไม่ได้ เฮียเกี๋ยง พี่เซ้ง ผมอาจเข้ารก

......เข้าพงไปแล้ว

......เริ่มจากปี 251ุ6 เท่าที่ผมจำได้ ผมจบจากเบญจ สอบเข้าวิทยาลัยครู รำไพพรรณนีได้

ผมก็มาพักที่บ่านเช่า ที่เขาไร่ยา ในบ้านเช่าหลังนั้น ก็มี ผม ต้อย (ณรงค์ วิริยะกิจ) พงศักดิระยอง

มานิตย์ ปรุงแต่ง (ดารา เจ้าสำอางค์)....และ อีกคน ศักชัย ดีนาน รวม 5 คน

......พงษ์ศักดิ์ ตายไปแล้ว ศํกดิ์ ชัย ก็ป่วย หนัก มานิตย์ ก็ดูว่า เจ้าชู้เกินไป มีเมีย หลายคน

จุ๋ม (รัชนี อินอุปถัมป์) เล่าให้ฟัง ไม่คบ ไม่สุงสิงกับใคร

.......เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนั้น มีส้ม เขียวหวานจัน มากมายเหลือเกิน ปลูกกันล้นตลาด ผลผลิตดีมาก

บางวันมี ส้ม เข้ามาขายเป็น ร้อยๆๆคัน จอดกันตั้งแต่ เจ้าแม่เขาไร่ยา ถึงปั้มน้ำมัน ยาวสุดลูกตา

มีพ่อค้า เข่ามาหา ที่พัก ไม่มีที่พัก ก็เลย เข้ามาพักด้วย กัน กับพวกเรา

.....เขาคือ พี่เซ้ง มีลูกน้อง อีก 2 คน ติดตามมา คือ วันชัย กับ สมโภชน์ จากคนที่ชอบเรียน

หนังสือ พอมาเจอพี่เซ้ง รู้สึก ว่า ใจผมรักมาทางการค้า มันไวดี แต่ผมก็ไม่ทิ้งการเรียนนะ

......รู้สึกว่าดึกแล้ว...เช้าต้องเดินทางแต่เช้า.....ไปรดน้ำศพ

ดีครับ ชอบ เขียนมาเรื่อยๆ จะรอติดตามอ่าน...ผมมีรูปสมโภชน์ที่เชียงใหม่ด้วย
เล่นเอาผมอ้วกเสียผู้เสียคนไปเลย

ดีๆๆ.......เอาลงมาให้ดูหน่อย