ช่วงนี้เว็บจะนิ่งๆ เนื่องจากยังไม่มีประเด็นอะไรใหม่ๆเข้ามา ชีวิตที่ผ่านมาถึง
ช่วงนี้ก็คงจะวนเวียนซ้ำไปกับเรื่องที่ดำเนินมาทุกวัน จนเกือบ6ปี เข้าไปแล้ว
แม้แต่ภาพที่ลงหน้าเว็บก็เป็นภาพที่ถ่ายจากงานทิวลิปบาน เมื่อปีที่แล้ว ซึ่ง
นึกไม่ถึงว่าทำไมจึงถ่ายภาพได้สวยขนาดนี้(ชมตัวเองว่ะ) ดูแล้วมันสวยจริงๆ
แต่มาตั้งใจถ่ายที่พระที่นั่งอนันต์ กับทุ่งโปรงทอง กลับเละไม่เป็นท่า
ผมว่าเพื่อนๆเองก็คงอยู่ในวิถีที่เป็นประจำเหมือนกัน จนรู้สึกชาเฉยกันไปแล้ว
คนในวัยนี้จึงมักมองกลับไปยังความทรงจำดีๆข้างหลัง มากกว่ามองไปข้าง
หน้า หลายคนชอบไปชุมนุมศิษย์เก่า อย่างไม่มีเบื่อหน่าย ทั้งๆที่กิจกรรมที่
ถ่ายรูปออกมามันพ้นวัยไปแล้ว
ที่ไม่ชอบมองไปข้างหน้า อาจเป็นเพราะความชรา โรคภัยใข้เจ็บ ความเหงา
รออยู่ และความหมายของชีวิตก็ลดความสำคัญลงสวนทางกับอายุที่มากขึ้น
คนที่ไม่เตรียมพร้อมสำหรับความเป็นจริงในวันข้างหน้าที่จะมาถึง มักจะทำใจ
อะไรไม่ได้เสมอ