ครูประทุมที่ผมรู้จักตั้งแต่หนองบอนมาจนถึงวันนี้ เป็นคนจริงใจ พูดตรง และเป็นครู
ที่รักเด็กและเด็กรักมากคนหนึ่ง ตอนผมสอนป.6ผมมักลงไปที่ชั้นป.4ที่ครููปทุมสอน
บ่อยๆ ไม่ได้ไปหาครู แต่ไปหาเด็กที่เล่นแฮนด์บอล ส่วนคนที่ไปหาครูปทุมจริงๆ ก็คือ
เฮียป้อม555 เจ้าชาตรีเป็นคนบอกผมเอง
ที่เขียนถึงก็เพราะครูปทุมจัดเป็นแฟนเพจผมคนหนึ่ง เข้ามาแสดงความคิดเห็นบ่อยๆ
พอๆกับเสี่ยหอม...
ผมเห็นครูปทุมโพสต์รูปซีอาร์วีที่ลูกเทพซื้อให้ แล้วรู้สึกดีใจที่ครูปทุมมีสามีที่ดีมีลูกที่
ดี ด้วยอายุเพียงแค่นี้ก็ซื้อรถราคาเป็นล้านให้พ่อแม่ได้ขับเที่ยวยามเกษียณได้แล้ว
ผมคิดว่าการที่ลูกดีก็มาจากการเลี้ยงดูที่ดีของพ่อแม่ที่ดีด้วย
ผมตั้งใจไว้ว่าถ้าลูกทำงานได้ จะซื้อรถเล็กๆให้ขับไปทำงาน(เหมือนลูกคนอื่นเขา)
เพราะเลี้ยงลูกด้วยความประหยัดมานาน
พอมาเห็นโพสต์นี้ก็เริ่มเปลี่ยนใจ เพราะโพสต์ของครูปทุมเป็นตัวอย่างที่ดีมาก
พ่อแม่ไม่ได้ดีใจที่ได้รถจากลูกมากเท่ากับความสำเร็จในการครองตนครองชีวิต
หลังจากจบการศึกษาต่างหาก