หนูนา...............

เอาเรื่องลูกมาคุย คงไม่รำคาญนะครับ เพราะคล้ายๆกับรุ่นลูกของเพื่อนอย่าง
เสี่ยโมทย์ กับนายใหญ่ และป๋าบูรณ์ที่อยู่ในวัยไล่เรี่ยกัน
เสี่ยโมทย์จัดการชีวิตของลูกสาวและลูกชายไปเรียบร้อยแล้ว
ก็ยังเหลือผมกะป๋าบูรณ์นี่แหละ ที่กำลังประคับประคองกันอยู่

หนูนากำลังทำงานอยู่บริษัทส่งออกในกท. เงินเดือนต่ำเตี้ยนิดนึง จน
ผมอยากมาให้มาทำงานที่จันท์เป็นพนักงานราชการเงินเดือนหมื่นแปด
ใช้เดือนละ8พันเก็บเดือนละหมื่น ปีนึงแสนสองสบายๆ

แต่แล้วคุยกันไปมาก็คิดว่าอยู่กท.ต่อก่อนดีกว่า เพราะแม้แต่อาซ้อเอง
ก็ไม่มีความสุขในหน่วยราชการ(ที่หนักกว่า)ครูอย่างเรา โชคดีที่รอด
มาได้

ก็เลยให้ทำต่อที่เก่า แล้วก็จริงผ่านโปรแล้วจะขึ้นเงินเดือนให้(ไม่ได้เรียกร้อง)
ที่ให้ทำต่อเพราะตัวผมเองมาอยู่ในแวดวงราชการแล้วมีข้อจำกัดในเรื่อง
ประสบการณ์มาก เหมือนลูกเสี่ยที่มารับราชการแล้วเจอนั่นแหละ

ผมไม่รู้ว่าตัดสินใจถูกหรือผิดนะ แต่เจ้าของบริษัทเขาเห็นความสามารถ
แล้วส่งเสริมอยู่...ก็เลยเสี่ยง

เหตุผลผมแค่เพียงเห็นลูกมีความคิดสร้างสรร และงานก็มีผู้ร่วมงานดี
เสียดายถ้าความคิดแบบอาร์ตๆจากม.ศิลปากรมาโดนจำกัดด้วยคนใน
ระบบราชการ

ไม่รู้ว่าผมคิดถูกหรือคิดผิดนะ แต่เล่าให้ฟังเผื่อเพื่อนๆจะมีอะไรแลกเปลี่ยนบ้าง