-ของปลอม................

ผมรู้จักเหล้าเร้ดตั้งแต่ตอนมศ.3 ตอนไปแข่งบาสที่ลาซาล
บางนา เพื่อนไปเห็นเหล้าในห้องพักผู้ควบคุมนักกีฬา
แอบเอามาจิบ ตอนนั้นแค่จิบก็รู้สึกปวดหัวและร้อนคอ
ไปหมด

มาเจอแบบเต็มๆก็ที่โอ่งแช่เหล้า งานศาลเจ้าหนองบอน
นั่นแหละครับ ก็คือ ขวานหงาย กับนโปเลียน ตอนนั้น
ได้ลองดูก็ยังแยกไม่ถูกเหมือนกัน รู้แต่ว่าเหล้านอกกลิ่น
หอม

ผมเองเป็นคนไม่ติดยี่ห้อ ในทุกๆเรื่องละมั๊ง พอถามผมว่า
ชอบเหล้าอะไร ก็บอกว่า อะไรก็ได้ที่เมา
ยาดองกับจ่าก็ชอบ ไวน์ประดิษฐ์ก็ใช้ได้ ปลายเดือนก็
เซี่ยงชุน

ในช่วงนั้นพ่อผมทำปลาทะเลส่งบริษัทใหญ่
แห่งหนึ่งคุ้นเคยกันขนาดบอกให้ผมลาออกจาก
ครูไปฝึกงานที่บริษัท แต่ผมไม่เอา

ทุกๆปีจะหิ้วเหล้า เรมมี่ มาฝากพ่อทีละครึ่ง
โหล แถม ดันฮลล์อีกเป็นแคตตอน

พอมีเหล้าเหลือ ผมก็เอาแม่โขงมารินใส่
ครึ่งนึง แล้วเอามากินกันที่คอกหมู

รู้สึกครึ้มดีที่เรามีเหล้านอกกิน เมื่อกลิ่น
มันยังอยู่

รู้สึกว่าจะลืมๆกันแล้เลยเอารูปมาลง
ให้ดูกันครับ

เรมมี่ มาแต็ง

ในชีวิตผมมีแต่ของปลอมจนถึงขาตั้งกล้อง
จนเพื่อนบอกว่า จะโกหกตัวเองไปถึงใหน

เป็นความสนุก...และงานอดิเรกมานานน่ะ
เสี่ย

เคยกิน มาหลายยี่ห้อ เหมือนกันครับ ที่หนองบอนนี่แหละ

แต่ถ้าให้ซื้อเอง คงไม่ไหว

รสชาติ หวาน หอม สมราคา

ฝรั่งเขากินกัน แบบ จิบๆ หลังอาหาร

แต่คนหนองบอน ซดกัน โฮกๆ