ชุมชนขนมแปลก.............

ความจริงไม่ได้ไปตามกระแสนะครับ เพราะเคยไปตอนซื้อไม้กวาดแล้(ตอนนั้น150 ตอนนี้250 พอดี
เด็กอยากไปเที่ยวหินสีชมพู ผมขี้เกียจปีนเขา เลยบอกมาที่นี่ดีกว่า

ผมคิดในใจว่ารถคงเยอะแน่ๆ ถนนก็แคบ แต่ตัดสินใจขับเข้าไป พอดีเจอที่ว่าง ขออณุญาตเขา
จอด เจ้าของบ้านใจดี ยิ้มแย้มแจ่มใส ก็ถือว่าโชคดีไป อยู่ก่อนถึง4แยกหน้าเว็บนั่นแหละครับ

ที่ผมเขียนเรื่องนี้ก็เพราะการเกิดงานนี้ก็เหมือนกับริมน้ำเรานั่นแหละ ผิดกันแต่ว่าคนในพื้นที่
หรือเจ้าของบ้านขาย ไม่มีกั้นล็อคเก็บเงินเหมือนริมน้ำ

นักท่องเที่ยวก็เหมือนตามกระแส ไปหามุมถ่ายรูปใหม่ๆ และขนมด้วง..วยลิงนั่น
แหละครับ รวมทั้งมีบ้านเลขที่38 เหมือนบ้านเรียนรู้ที่ริมน้ำนั่นแหละ

ถึงแม้งานจะคึกคัก มีรายได้ แต่ผมว่าถ้าจัดบ่อยๆ ก็คงอึดอัดสำหรับเจ้าของบ้าน
ส่วนหนึ่งทีเอารถเข้าออกไม่สะดวกเหมือนริมน้ำนั่นแหละ

ยิ่งตรงนั้นเล็กนิดเดียวยิ่งลำบาก

เวลาไปเที่ยวก็จะไม่เซลฟี่ (เพราะเป็นคนขวางโลก) ผมมักจะไปถ่ายรูป
บ้านเก่า ลวดลายไม้เก่าๆ (ซึ่งต่อไปก็คงไม่มีให้เห็นแล้ว) ซึ่งผมก็ไม่มี
เหตุผลอะไรมากกว่าความชอบ และอยากเก็บของที่มันอยู่ในสมัย
ของผม

บ้านไม้ที่มีลวดลาย มีที่มา มีหนังสืออ้างอิงด้วยนะครับ ใครสนใจ
ก็ไปที่หอสมุดจันท์ตรงห้องจันทบุรีได้

ผมเองก็เพิ่งรู้ว่าลวดลายตามบ้าน เขาเรียกว่า ลวดลาย
ขนมปังขิง ได้รับอิทธิพลจาฝรั่งสมัยที่ร.5 ไปยุโรป และมี
สถาปนิคฝรั่งเข้ามา ลวดลายนี้จึงเป็นที่นิยมของข้าราช
การสมัยก่อน เวลาสร้างบ้านสไตล์นี้จึงเป็นที่นิยม

ก็เหมือนสไตล์ลอฟต์เพิงหมาแหงนที่ร้านกาแฟชอบทำ
กันซึ่งผมว่ามันอยู่ไม่นานครับ เพราะมันเหมือนโรงงานสมัย
ก่อน ที่เรียกว่า อินัสเตรีลล (โรงงานอุตสาหกรรม ซึ่ง
ก็เป็นกระแส

แล้วถามว่าทำไมผมถึงทำบ้านแบบนี้ ก็เพราะความสะดวก
แบบบ้านแบบเดิมจริงๆหลังคาเป็นคอนกรีตตรงๆนะครับ
แตช่างบอกว่าเวลรั่วซึมแล้วแก้ยาก ซึ่งก็จริง

มันก็เลยกลายเป็นบ้านที่ผอ.บอกว่า ดูแปลกๆ เขา
เรียกว่าบ้านกล่องครับ

และที่ใช้สีทึมๆก็เพราะเวลาฝนตกจะไม่เห็นคราบ
ตรงชายคา เนื่องจากอยู่ในสวน

ความจริงผมฝนเยอะ แต่เงินไม่เยอะ ก็เลย
ได้แค่นี้ เพราะคำพูดอีกคำจากนายใหญ่ที่ว่า
จะเอาเงินล้านไปตากแดดทำไม

แต่ถ้าเก็บไว้เฉยๆมีเงินล้านก็สร้างได้แค่กระต๊อบ
ก็เลยต้องยอมครับ

ส่วนชุมชนขนมแปลก นั้นไม่แปลกสำหรับรุ่นเรา
นะครับ
แปลกสำหรับเด็กยุคที่โตมากับเซเว่น อเมซอน สตาร์บัค
แค่นั้นเอง

นี่แหละครับลายขนมปังขิงที่ว่า ที่จันท์ก็มี กรุงเทพก็มี นครปฐมก็มี

ระบียงนี้คล้ายๆกับระเบียงโรงเจใกล้บ้าน

คุณยายคงสงสัยว่านักท่องเที่ยวมาดูอะไรกัน

ไอ้ขนมควยลิงนี่มันใช่ขนมด้วงมั้ย แล้วใครเจือกเรียกชื่อแบบนี้

ใช่ครับ..นายใหญ่นี่โบราณไม่เบาเหมือนกัน

ผมว่าตอนลุงตู่มา แกคงสะอึกเหมือนกันเพราะภรรยาก็เป็นครู แถมเรียบร้อยด้วย
ส่วนไอ้คำว่า จวยลิง ของนายใหญ่ผมพยายายามจะหาว่่า ใคร มาให้ได้ ถ้าได้
จะรายงานให้ทราบครับ ส่วนคุณยายที่ขายแกคงอึดอัดกับคำควายๆแบบนี้
เหมือนกัน
มีนักท่องเที่ยวญ.หน้าตาดีแต่งตัวดี แต่ก็โคตรทะลึ่งเลยครับพูดทั้งกรวยลิง
กรวยดำ กรวยเล็ก ผมว่าบางทีคนเราก็คุูจากภายนอกไม่ได้เหมือนกัน

ตบท้าย เรื่องบ้านเก่าที่ยังเหลือ ก็คือพนัสนิคมครับ ยังหาโอกาสเหมาะไม่ได้สักที

บ้าน ไม่ว่าจะยุคสมัยใด ถ้าออกแบบดีๆ จะสวยและอยู่นานครับ ไม่จำเป็นต้องเก่า
เสมอไป ส่วนที่เก่าแล้วสวยมันคือพื้นผิวของไม้ ยิ่งเก่าจะยิ่งสวย

ความจริง ขนม .....วยลิง มันน่าจะดัง มานานแล้ว

แต่เพราะ ชื่อของมันนี่แหละ ที่ฆ่า ตัวเอง.............

ใช่ครับ ไม่มีใครชอบคำหยาบหร็อก อย่างน้อยก็คงเป็นตลกร้ายมากกว่า
ผู้ใหญ่ก็คงไม่ชอบให้เด็กพูดคำนี้

ผมแปลกใจว่าคณะกรรมการจัดงานทำไมไม่มีใครค้านซักคน เสีย
ชื่อหมู่บ้าน เคยเห็นทีวีช่องหนึ่งไปทำรายการยังดูดคำนี้ออกเลย