การลงมือทำ......................

มีคน2-3คนที่สอนให้ผมรู้ว่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องยากแค่ใหน และใครๆคิดว่าเป็นไปไม่ได้
จะเป็นไปได้เสมอ....ถ้าลงมือทำ...ไม่ใช่ปาฏิหารย์หร็อก

คนแรกคือพ่อผม "ที่สอนผมด้วยความกลัว" ผมเป็นคนใจอ่อนเกรงใจคน แต่เมื่อ
พ่อสั่ง ผมมักทำสิ่งนั้น สำเร็จเสมอ เพราะ ความกลัว

คนที่2 คือเด็ก 3 คนที่มาทำโครงงาน(โปรเจ็ค)ก่อนจบการศึกษา โดยเร
ลือกที่จะพัฒนาชุมชนเก่าริมน้ำให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์
ตอนนั้นเด็ก 3 คน มาหาข้อมูลกับผมที่บ้าน พร้อมกับบอกให้ฟัง
ว่าพวกเขาจะทำอะไร (ตอนนั้นผมนึกถึงคำว่า ลุงโง่ย้ายภูเขาขึ้นมา
ตะหงิดตะหงิด) แต่ก็ให้กำลังใจช่วยแนะนำและหาข้อมูลทางเอกสาร
เล็กๆน้อยให้ แล้วสิ่งที่ผมคดว่าเป็นไปไม่ได้ ก็เป็นไปได้

คนที่3 ไม่บอกนะว่าเป็นใคร(แต่ไม่ใช่ผม) ที่ต่อต้านการสร้างเขื่อนกั้น
น้ำป้องกันน้ำท่วม(ตอนหลังเรียกว่าพะนังกั้นน้ำ) จนโครงการล้ม
ไปในที่สุด

ต่อต้านการจัดงานชุมชน(ทุกสัปดาห์)ที่น้อยคนจะรู้ว่าเป็นการแบ่ง
ล็อกเก็บเงินเอาผงประโยชน์ และเอาพ่อค้าเร่(มืออาชีพ)มาวาง
ขายโดยขวางหน้าบ้านชาวบ้านแต่เก็บค่าาไฟค่าขยะด้วย

คุณหมอท่านหนึ่งคัดค้านการปิดถนนทาแฉลบด้านหนึ่ จนผู้ค้าต้องย้ายร้านออกจากถนนน
ทำให้ไม่มีการปิดถนนทำตลาดนัดมาจนวันนี้

ที่ผมเขียนมานี่เพราะล่าสุดสามารถล้มยักษ์ที่เป็นทั้งหัวคะแนนนักการเมือง เจ้าของ
โรงแรมดังริมน้ำ(ไม่ใช่หลวงราช) และแก้งค์เก่าออกไปยกชุด ในการเลือกตั้งประธาน
ชุมชนครั้งล่าสุด(ซึ่งผมคิดว่าเป็นไปไม่ได้เลย

การลงมือทำจึงเป็นยิ่งกว่าสิ่งที่เรียกว่า ปาฏิหรย์