บทเรียน.........

เกี่ยวกับเรื่องคนเช่าบ้านที่สวนต่อนะครับ แล้วก็เป็นไปตามคาด คนเช่าบ้านบอก
ผ่านผู้จัดการของผมมาว่า อีก 4 เดือนจะออก

ผมก็มานั่งคิดว่า นี่กรูลงทุนวิ่งหาช่างทำส้วม ต่อน้ำ-ไฟ เพื่อให้เมิงอยู่
4 เดือนเองเหรอ ไอ้ตอนให้ตัดสินใจก็เสือกบอกว่าจะอยู่ ก็เลยไป
จัดการเรื่องน้ำเสียเรียบร้อย

ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงฟูมฟายน่าดู แต่เดี๋ยวนี้กลับเฉยครับ ถือเป็น
บทเรียนเรื่อง การเห็นใจคน หรือ ทำคุณคนไม่ขึ้น

ตอนนี้ก็แค่คิดหาคนใหม่แค่นั้นเอง เลิกคิดเรื่องคนจนคนรวยแล้ว
ครับ คิดแค่คนดีกับคนเลวแค่นั้นเอง

ความจริงปัญหาต่างๆที่เคยเล่าตลอด 5 ปีที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการจอดรถ
ขวางประตู การจัดงานริมน้ำ ปัญหาการจัดการในสวน เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ
แล้วปัญหาของผมก็เป็นแค่ปัญหาเล็กๆที่สามารถจัดการได้ไม่ยาก

เมื่อเทียบกับปัญหาของเสี่ยโมทย์ตอนออกมาทำมาหากินใหม่ๆรวมถึงเสี่ย
หอมนั้นลำบากกว่าผมมากมาย และอุปสรรคปัญหาความยากลำบากมาก
มายเหล่านั้น ทำให้เพื่อนประสบความสำเร็จในวันนี้

เหมือนกับร้านกาแฟแผงลอยเล็กๆตรงข้างทีจอดมอเตอไซค์ ที่สามารถ
ทำเงินได้ทั้งวัน แม้ว่าค่าเช่าจะสูงขึ้นทุกปีก็ยังยืนอย่างสบายมาทุกวันนี้

ร้านรถเข็นขายราดหน้าข้างตลาดซุ้ย ขาายมาจนสามารถซื้อตึกแถว
โลตัส3-4ล้านสบายๆ

หรือแม้แต่ ร้านขายข้าวมันไก่ตรงตลาดเฉลิมจันท์นี่ก็รับทรัพย์ทุก
วันไม่หยุด ไม่ว่าเศรษฐกิจจะเป็นอย่างไร

ก้าวเล็กๆสั้นๆก็ถึงจุดหมายได้เหมือนกัน