วันที่ 7......

ดูเหมือนว่าปีใหม่ผ่านไปใกลแล้ว ทั้งความสุข ความตั้งใจ ควันหลง
เหลือกับความเป็นจริง

ดูๆแล้วความสุขวันปีใหม่ก็เหมือนกับการกินเหล้านั่นแหละ พอสร่าง
เมา ความสุขก็หมดไป

เรื่องเดิมๆเก่าๆก็เรียงหน้ามหาเราอีกหน กลายเป็นกิจวรรตภาคประ
จำปีแล้วว่าจะต้องทำอะไรบ้าง

พูดกับเสี่ยโมทย์ไว้เมื่อคืนว่า บางทีการเดินในกรอบก็สบายและ
ปลอดภัยดี ง่ายดีเหมือนสูตรสำเร็จ
เมื่อก่อนมีเพื่อนๆบอกว่า ลูกจะเรียนจะทำอะไร ก็ปล่อยมันอย่า
ไปบังคับมัน

ตอนนี้เพื่อนผมคนหนึ่งเอาชีวิตที่ควรพักหลังเกษียณเข้าไปทำ
สวนอย่างเอาเป็นเอาตายเตรียมไว้ให้ลูกที่กำลังเรียน จบมาแล้ว
มาเข้ากรอบอีกหน

ส่วนอีกคนส่งลูกไปเรียนหมดไปหลายล้าน มากินเงินเดือน2หมื่น เตรียม
ดึงกลับมาในกรอบอีกคน หลังจากคนแรกเข้ามาอยู่ในกรอบเรียบร้อยแล้ว

ผมว่าไม่มีใครออกนอกกรอบได้เลย ขนาดเสี่ยโมทย์ก็ยังอยู่ในกรอบกับ
ลูกๆเลย

ในขณะที่นักพูด นักทอล์คโชว์ ปลูกความฝันให้ คิดนอกกรอบ มาจน
ถึงวันนี้ 555......555......555555555555

ผมได้แต่เสนอแนะลูก ว่าควรเรียนอะไร...แต่ลูกเขาอยากเรียนตามที่เขาต้องการ ผมไม่เคยว่าสักคำ...เพราะเขาได้ทำตามในสิ่งที่เขาชอบแล้ว...เพียงแต่บอกว่าขอให้เป็นคนดี มีศีลห้า พ่อก็ดีใจแล้ว...แต่บางครั้งก็อดคิดเสียดายแทนลูกไม่ได้ ตอน ม.6 เกรดลูกชาย จะเรียนอะไรก็ได้ ประมาณ 3.8-3.9...ถึงวันนี้ก็ไม่ห่วงแล้ว เพราะผมเคยบอกลูกว่าจะเรียนอะไร จะทำงานอะไรก็ได้ ขอให้เป็นคนดีก็แล้วกัน....ตอนจบโท สอบเข้า ปตท.ได้ ยังสละสิทธิ์อีก ถามลูกชา่ย เขาบอกว่าเขามีเป้าหมายของเขาแล้ว ก็โอ.เค.นะ