ศิลปะ..........

ตอนที่ผมมาช่วยราชการที่โรงเรียนวัดสระแก้ว ผมเจองานวาดเขียน
ของเด็กคนหนึ่งดูแปลกตาดี ผมมักเอาผลงานของเด็กคนนี้มาโชว์ที่
มุมศิลปะเสมอ

จนมางานประกวดวาดภาพก็ตัดสินใจให้เด็กเขียนตามสไตล์ของ
เด็กเอง ใช้สีดำสีเดียว เป็นภาพท้องทะเลนั่นแหละ ซึ่งก็ออกมา
ดูดีในสายตาผม ก็ส่งเด็กไปประกวด ซึ่งผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไร
เพราะก็รู้พื้นหลังของกรรมการที่ตัดสินดี

ก็เพียงแต่เปิดโอกาสให้เด็กไปหาประสบการณ์และพูดคุยทำความ
เข้าใจกับเด็กไว้ก่อน

โชคดีที่เด็กติดรางวัลชมเชย เพียงเพราะรูปมีสีเดียว (ในกติกาก็ไม่
ได้บอกว่าต้องหลายสี) ผมไม่ได้น้อยอกน้อยใจอะไร ที่เล่าให้ฟัง
ก็เพราะว่า ขั้นแรกของการตัดสินกรรมการคนหนึ่งเอาไม้บรรทัดมาวัด
เลยว่า ขนาดของภาพตรงตามที่กำหนดหรือเปล่า

ผมไม่ติดใจว่าคนต้ดสินนั้นต้องจบเอกศิลป์หรือเป็นศิลปิน(เพราะหายาก)
แต่มันก็มีผลที่ให้งานดีๆของเด็กหลายคนต้องตกไป

ผมจึงไม่ค่อยนิยมการประกวดในวงการศึกษาของเราเท่าไรนัก

คงจะได้ยินบ่อยๆว่าหนังที่ไม่ประสบความสำเร็จในเมืองไทย
กับได้รับรางวัลจากสถาบันดังๆในต่างประเทศ

ซึ่งเราบางคนมักจะพูดว่า ตาไม่ถึง
ซึ่งผมเองก็ไม่กล้าพูดว่า ตาไม่ถึงหรือ ความรู้ไม่ถึง

กลัวโดนเตะครับ

......................ไม่หรอก