เพื่อน....................................

ผมเขียนกระทู้เรื่องเพื่อนซ้ำๆซากๆอยู่หลายครั้งมาก ที่คุยเรื่องศิลปะ ก็กลายเป็นคุยถึง
ครูสุพลเป็นส่วนใหญ่ ผมชอบเพื่อนคนนี้ตรงที่ยั่วขึ้น หมายถึงแซวเรื่องใหนก็ได้ผลทุกเรื่อง
หลังจากนั้นก็มาเจอรูปติ่งและผมถ่ายกับเจ้าบ่าวมือ2 ก็เลยอดเขียนถึงไม่ได้

ผมกับติ่งเมื่อก่อนรู้กันทุกเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงของติ่ง แม้กระทั่งคนเกือบหลังสุดที่
ติ่งโชว์ในงาน

สิ่งที่ผมไม่เคยลืมติ่งเลยก็คือ ตอนที่ผมถูกหมาบ้ากัดที่ใต้ถนบ้านศักดิ์ชัย แม้จะ
แค่ถลอกๆก็กลัวหอนแล้ว เลยต้องฉีดยารอบสะดือ14เข็ม เชื่อใหมติ่งที่เคยกลับ
บ้านเสาร์อาทิตย์ ต้องขี่รถพาผมไปฉีดยากับหมอคนเดียวในหนองบอนถึง
15 หน เขียนไม่ผิดหร็อกครับ ตอนเข็ม14 ไปถึงร้านหมอไม่อยู่ กลับมา
คิดในใจว่าจะกินเหล้าละทีนี้ ไม่ไปแม่งแล้ว ติ่งพาผม

ไปอีกที ปรากฎว่าเห็นบ้านหมอเปิดอยู่ ก็เลยฉีดครบ ไม่ต้องเริ่มใหม่

มีอยูคราวนึงติ่งพาเด็กไปส่งที่บ้านตรงคลองนารายณ์ เกิดอยากกินไก่ทอดเค...ขึ้นมา
โทรมาบอกผม ผมก็เลยต้องเข้าไปซื้อในห้าง(ซึ่งตัวผมเองไม่เคยเข้าเลยมั้ง) แล้วขี่มอเตอร์
ไซค์ไปส่งถึงคลองนารายณ์ (เห็นกรูเป็นเด็กส่งไก่ไปได้)

ระยะหลังเหินห่างกันมากเพราะติ่งนั้นสายเล่น และมีกลุ่มของเขาอยู่กลุ่มหนึ่ง
หลังจากที่ให้ทุนการศึกษาแถมทุนหน้าใสจนเด็กคนนั้นจบ ติ่งก็รู้ตัว
ที่จริงเวลามีงานอะไรๆผมก็โทรบอกทั้งติ่งและน้องนี่แหละ ซึ่งก็ได้ผล
และมาทุกครั้ง

ผมเห็น 2 ภาพนี้แล้วมีความสุขทุกครั้ง