แล้ววันคริสต์มาสก็ผ่านไปอีกปี ผมเชื่อว่าคนส่วนใหญ่จดจ่อรอวันปีใหม่กันทุกปี
มีความตั้งใจแตกต่างกันออกไป บางคนจะเริ่มต้นทำอะไรใหม่ๆ บางคนจะลดละ
เลิกในสิ่งไม่ดี บางคนกำหนดโปรแกรมเที่ยวไว้เรียบร้อย(พวกนี้เที่ยวทุกวันหยุด
ยาวนั่นแหละ และหลายๆคนตั้งโต๊ะเหล้า คาราโอเกะรอเพื่อน ญาติไว้เรียบร้อย
แต่ผมไม่มีวันเหล่านี้มาหลายปีแล้วเหมือนกัน มันเป็นเรื่องเศร้านะที่เพื่อนดีๆ
อย่างเสี่ยโมทย์ เสี่ยดิษฐ์ ป๋าบูรณ์ ป๋าติ่ง และอีกหลายๆคนทอดทิ้งผมกันไป
หมด...แต่เอ..หรือต่างคนต่างทิ้งกัน(วะ)
ย่อหน้าที่2พูดเล่นๆนะครับ เพราะถ้าเจอกันจริงๆต้องมีตายคาวงเหล้าแน่ๆ
เมียแต่ละคนยังไม่ไว้วางใจผมเลย
สิ่งที่หายไปคือ รูปธรรมอย่าง สคส. หนังสือ สมัยก่อนมีสคส.ที่มีคำอวยพร
สำเร็จรูป เราแค่ลงชื่อ ผมก็ว่าแย่แล้ว แต่สมัยนี้ไม่มีสคส. แถมยังมีสติกเกอร์
สำเร็จรูปส่งกันทุกวัน ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่
ฝากครูย้อนยุคลองให้เด็กส่งสคส.ทางไปรษณีย์ให้เพื่อนแบบเซอร์ไพรส์
ก็คงจะเฉยๆเชยๆกันไปแล้ว
เขียนมาค่อนข้างยืดยาว เพราะความคิดมันไหลแล่นเรื่อยๆ
และกำลังคิดว่าจะทำอย่างไรดีกัปีใหม่ที่ไร้ความรู้สึกแบบบนี้