ผมเคยเล่าเรื่องไปตัดผมให้ฟังบ่อยๆ ซึ่งเป็นอีกเรื่องที่ผมไม่พิถีพิถันมากนัก
ร้านใหนก็ได้ ช่างคนใหนก็ได้ แล้วแต่สะดวก ก็เหมือนกับเหล้านั่นแหละ
ครับ อะไรก็ได้ ที่เมา ขนาดกินยาดองกับจ่าติยังอร่อยเลย แต่ก็มีหลายครั้ง
(ที่หนองบอน) ผมเอาแม่โขงใส่ขวดเรมี่ มาแต็งที่เหลืออยู่ก้นขวดไปอำ
เพื่อนๆ(ที่ชอบนโปเลียน เฮนเนสซี่)บ่อยๆ
ที่เขียนว่าครั้งสุดท้ายก็เพราะผมไปที่ร้านมีช่างว่างอยู่ แกมานั่งกินของว่าง
หน้าร้าน ผมเข้าไปนั่งรอจนแกกินเสร็จเข้าไปหลังร้านล้างปาก พอกลับ
ออกมาแกก็เอาผ้าขนหนูสีขาวบนเก้าอี้ตัดผมมาเช็ดปาก พอจะโกนหนหนวด
ก็ดันเอาผ้าผืนนั้มาปัดเส้นผมที่หน้าผมเข้าไปอีก
ที่จริงผมไม่ได้โกรธแกหร็อก แต่มาทนไม่ไหวที่ร้านนี้ก็ แดง ทั้งร้านอีก
เหมือนกัน เบื่อฟังความคิดโง่ๆ