ถ้าจำได้ตอนผมเป็นครูใหม่ๆ จะไว้ผมยาว ฟังเพลงฝรั่ง(แบบหนักๆ) ทำอะไรที่ฝืนระเบียบ
ชอบวัฒนธรรมอเมริกัน...นิยมลัทธิคอมมิวนิสต์
แต่ตอนนี้ผมกลับเป็นตรงข้าม ยึดระเบียบ วินัย และชอบศิลปวัฒนธรรมแบบไทย และมี
สำนึกในการอนุรักษ์ซึ่งตรงข้ามกับสมัยก่อนที่ผมเห็นพวกอนุรักษ์เป็นพวกหัวโบราณคร่ำครึ
เดี๋ยวนี้ผมก็มาชอบศิลปะไทย และเพลงบรรเลงไทย รวมทั้งสถาปัตยกรรมไทย รวมถึง
ประเพณีและความเป็นไทย
แต่ไม่ใช่เพราะวัยหร็อก อันนี้เป็น ความรู้สึกใหม่ ล้วนๆ เพราะคนวัยเดียวกับผมยังไว้ผมยาว
โดยรวบผมไว้ข้างหลังอยู่เลย หลายๆคนแต่งกายแบบคาวบอยในงานที่นัดกันเรียกว่าคาวบอย
ไน้ท์ แต่ผมกลับกลายเป็นอีกอย่าง
ผมเริ่มเห็นคุณค่าของภาษา ศิปะ วัฒนธรรม และสถาปัตยกรรมไทย ที่ยากจะหาประเทศใด
เสมอเหมือน ผมอยากเห็นการอนุรักษ์แบบจริงจังเหมือนคราวบูรณวัดพระแก้วตอนฉลอง200ปี
ยิ่งสูงวัยมากขึ้นผมเริ่มเห็นความเสื่อมถอยของวัฒนธรรมตะวันก และนิยมความเป็นชาติของไทย