ตอนนี้คุยประเด็นส่วนตัวนิดหน่อย เพราะยังไม่มีประเด็นอื่นๆ
ที่บ้านผมมีแรงงานเขมร 1 คนจ่ายรายวันๆละ300 ขยัน แต่
ต้องคอยคุมให้สมำ่เสมอ เพราที่อื่นๆพออยู่นานๆเริ่มขี้เกียจ
ที่สวน คนงานเก่าที่รู้งานออกไป บังเอิญมีคนงานสวนข้างๆ
ทั้งแก่ทั้งเมา เมื่อไม่มีคนเลยให้แกอยู่ต่อ หาคนขับแทร็ก
เตอร์ไม่ได้ บังเอิญคนขายโซล่าเซลย้าย เลยได้ลูกน้อง
ของเขามาอยู่ด้วย ให้ลองขับแทร็กเตอร์ดู วันแรก เครื่อง
ขัดข้องถอยหลังไม่ได้ ต้องให้ช่างซ่อมหมดไป9พัน แต่
ก็ให้ขับต่อ ช่างใจดีสอนเรื่องการขับแทร็กเตอร์ให้ ก็เลย
ดีขึ้น เพราะผมไม่มีเวลาไปหาคนขับแทร็กเตอร์อีกแล้ว
เคยเจอคำแนะนำที่ว่า บุคลากรสร้างได้ และก็สร้างคนขับ
แทรกเตอร์ได้
ทุกวันผมต้องไปสวน7โมง15ให้คนงานขนปุ๋ยไปสวน
และหยุดกินข้าว7โมงครึ่ง 8 โมงเรื่มทำงาน 4 โมง
ไปจ่ายค่าแรงคนละ300
จากที่ไม่เคยทำสวนเลยก็เรียนรู้มาถึงจุดนี้ ต่อไปฉีดยา
ฆ่าหญ้า และโรยปุ๋ยเคมี ก็เป็นอันว่าจบหลักสูตรปลูก
ยาง.....
และอีก2ปีก็คือขายยาง...ทำอย่างไรถึงจะรั่วไหลน้อยที่สุด
นี่เป็นการบ้านข้อใหญ่ที่เจ้าของสวนทุกคนต้องเจอ
เหนื่อยครับ แต่น้อยกว่าพิชัย ขนาดทุเรียนยากกว่ายังเล่นเฟ้ซ
เล่นไลน์ทุกวัน