ในช่วงวัยแห่งชีวิต ช่วงนี้น่าจะเป็นช่วงที่หลายๆคนเดิน
ใกล้สุู่จุดหมายปลายทางแล้ว หรือบางคนอาจเดินเลย
จุดหมายปลายทางที่หลายคนยังเดินไม่ถึง แต่ก็ยังไม่
มีใครหยุดเดิน
ในช่วงวัยที่เรียกว่า ผู้ใหญ่ มีหลายคนยกมือไหว้ ผมเห็น
เพื่อนผมที่เป็นครูอาชีพได้รับการยอมรับเคารพนับถือจาก
ลูกศิษย์ ซึ่งก็เป็นจุดสุดยอดของอาชีพนี้
สำหรับผมแล้วเหมือนพระสึกออกกลางคัน จากครูมา
เป็นพ่อค้า(ไม่ใช่นักธุรกิจ) จึงรู้สึกครึ่งๆกลางๆ
ในชีวิตที่น่าจะสบายแล้ว กลับมีภาระเพิ่มขึ้นอีก
เหมือนกับพิชัยที่น่าจะสบายแล้วแต่ก็ยังมาเหนื่อย
ด้วยประโยคที่ว่า ทำไว้ให้ลูก
ผมคิดว่าบางครั้งการมีอะไร น้อยๆ ก็ทำให้ปัญหา
น้อยลง แต่ไม่ใช่คำตอบของ ความมั่นคงของชีวิต
ผมเคยคิดอยากรวย อยากนั่น อยากนี่ แต่มาถึง
ตอนนี้ความอยากเหล่านั้นลดลงเหลือแค่ปัจจัย
พื้นฐานของชีวิตคือปัจจัย4
ชีวิตคือการลงทุนครับ ขยันมากก็ได้รับผล
ตอบแทนมาก ขยันน้อยก็ได้รับผลตอบแทนน้อย
ไม่ดราม่าว่า ทำไมเราไม่รวยสักที
แต่คิดว่า เราพอใจ กับจดหมายชีวิตของเรา
แค่ใหนต่างหาก