ปรองดอง............

ไม่น่าเชื่อนะครับ เมื่อลูกค้ามาบอกกับผมว่าชุมชน.(ย่านท่าหลวงจนถึงแยกเลยโรงรถ
ผม) กับชุมชน4จากร้านจังกวงอันไปจนถึงสุดถนนศาลเจ้าที่ตลาดร่ล่าง
น่าจะปรองดองกันนะ...


ผมก็บอกว่าเป็นเพราะนักการเมืองนั่นแหละ แตก่อนคนจันท์บนถนนนี้ทั้งสายรู้จัก
กันหมด แต่เดี๋ยวนี้แตกแยกก็คือพวกที่เข้ามาอยู่ใหม่ พ่อค้าแม่ค้า และพวกขาย
เหล้า นี่ตัวสำคัญ


เรื่องมีอย่ว่า ชุมชน3(ท่าหลวง)มีหัวคะแนนของผู้บริหารชุดนี้อยู่ หัวคะแนนคนนี้
ก็ดูเหมือนไม่มีหน้าที่การงานอะไร แต่ดูมีมาดฉลาดพูดหน่อย ชอบอิงนักการเมือง
ก็เลยดึงเอางบไปพัฒนาท่าหลวง

ด้วยความที่ชอบทำตัวสนิทกับคนรวยเจ้าของโรงแรมริมน้ำที่ติดกับบ้านหลวงราชฃก็
หาเรื่องตอแยกับโรงแรมที่ชื่อบ้านหลวงราช ทั้งๆที่โรงแรมนี้เป็นของชุมชนและสร้าง
ชื่อเสียงดังมาก แต่มันยังแยกไม่ออกเลย

ส่วนทางชุมชนที่ผมอยู่เป็นฐานคะแนนฝ่ายค้าน ประธานชุมชนก็อย่างที่เคยบอก
เป็นเด็กเดินพลอยมีพี่น้องขายกาแฟอยู่ตรงข้ามกับศาลเจ้า ที่เป็นที่ชุมนุมของโก๋แก่
ที่มานั่งเล่นสกากันนั่นแหละ

ตอนนี้เปลี่ยนประธานชุมชนเป็นเจ้าของร้านเกมส์ ที่เราได้กรรมการชุมชนห่วยๆ
ก็เพราะคนดีๆไม่ยอมมาเป็น พอพวกนี้สร้างปัญหาจัดตลาดนัดแบ่งล็อคเก็บเงิน
ผมชวนผู้นำชุมชนผมขาว(เพราะเห็นเป็นผู้ใหญ่)ให้ไปช่วยคัดค้านก็ไม่ไป
เวลามีปัญหาไม่ยอมแก้ แต่ชอบเอาหน้ารับแขกออกโทรทัศน์ ไม่มองหน้า
กันจนทุกวันนี้

ตัวผมเองไม่ใช่นักอนุรักษ์อะไรนะครับ ที่ทำไปแค่ปกป้องสิทธิขั้นพื้นฐานบน
เคหสถานของตัวเองเท่านั้นเอง

นักอนุรักษ์ที่แท้จริงก็คืออาจารย์และนักศึกษาจากอาศรมศิลป์ที่อดทนอดกลั้น
ฝ่าอุปสรรคปัญหาจนทำให้พิพิฑภัณฑ์ที่มีชีวิตอย่างบ้านหลวงราช บ้านเลข
ที่69 บรรลุเป้าหมาย และต่อไปจะเกิดอีกแห่งใกล้บ้านผมเป็นบ้านที่เคย
ถ่ายหนังเรื่องโหมโรงนั่นแหละครับ เป็นพิพิธภัณฑ์อีกแห่งหนึ่ง


คนต่างถิ่นมาพัฒนาริมน้ำจนดัง แต่ขี้ข้านักการเมืองท้องถิ่นกลับทำ
ลายมัน

เพราะมีการศึกษาแต่ไม่มีความรู้นี่แหละครับ