มหานคร...........................

ช่วงที่ผ่านมามีตึกที่สูงที่สุดในประเทศไทยเปิดตัวเป็นที่พูดถึงกันทั่วประเทศ
ความจริงเรื่องตึกสูงนี่มีมานาน และมีการทำลายสถิติกันเรื่อยๆ และอีกไม่นาน
ตึกมหานครนี้ก็จะโดนทำลายสถิติจากอีกตึกหนึ่งในประเทศไทย ซึ่งว่ากันว่า
สูงที่สุดในอาเซียนอีก2-3ปีข้างหน้า

มีภาพที่ผมเห็นอยู่ภาพหนึ่งคือภาพตึกสูงที่ผงาดค้ำวัดค้ำวัง ดูแล้วก็เกิดความ
รู้สึกต่างจากพิธีกร หัวนอก ช่องโว้ยที่ชื่นชมสถาปัตยกรรมสมัยใหม่อย่าง
ออกหน้าออกตา แถมยังเสียดสีว่าคนไทยมัวลุ่มหลงกับวัดกับวัง ซึ่งพิธีกร
นี้เป็นอาจมถึง2ตัว และผู้หญิงนางหนึ่ง ที่ชอบพูดไทยปนฝรั่งและบูชาชาติ
ตะวันตกแต่ดูถูกชาติตัวเองตลอดมา และอีกคนก็เป็นถึงหม่อมซึ่งน่าจะลา
ออกจากนามสกุลเพราะพ่อยังบ่นอยู่เรื่อยๆ

บางทีสถานะ ความรู้ และชาติตระกูลก็ไม่ได้ช่วยในเรื่องจิตสำนึกเลยนะครับ

พูดถึงเรื่องตึกสูง เพื่อนผมบอกพักอยู่อพาร์ตเม้นต์ชั้นบน ซึ่งผมเองคิดต่างจากเพื่อน

ตอนปี42เศรษฐกิจล่มผมผ่อน รถคันแรก จากบริษัทรถบริษัทหนึ่ง ปรากฎว่าบริษัท
โยนภาระให้ไปเอาทะเบียนกับไฟแนนซ์ ทั้งๆที่ผมผ่อนรถกับบริษัท

ผมตามหาบริษัทนั้นจนเจอ ออฟิซอยู่บนตึกสูงในกรุงเทพนี่แหละ ตอนเดินเข้าไป
รูู้สึกว่ามันดูยิ่งใหญ่เหลือเกิน และคิดว่าถ้ามีลูกก็จะให้ลูกได้ทำงานบนตึกสูงๆคง
เท่ดี

ผมต้องรอลิฟต์อยู่นาน และเข้าไปอัดอยู่ในลิฟต์กับผู้คนเหมือนปลากระป๋อง กว่า
จะขึ้นถึงออ้อฟฟิซรู้สึกอึดอัด พอเข้าไป ก็เห็นอ้อฟิซซิสเล็กๆ ที่อัดแน่นด้วยพนัก
งานและคนที่ไปติดต่อ ติดต่อเสร็จต้องรอลงลิฟต์มาชั้นล่างเสียเวลาอีกมาก

ทัศนคติเรื่องตึกสูงผมก็เปลี่ยนไป

ตอนพาหนูนากับน้ำพุไปอยู่หอ ผมจึงเลือกแค่ชั้น2 เพราะขนของขึ้นลงง่าย
รวดเร็ว หฯุนาไปฝึกงานก็เลือกชั้น2 ซึ่งเป็นหลักไปเลย ขึ้นลงสะดวกใช้
เวลาน้อย

ตอนไปหอพักที่ลาดกระบังลูกชายเจ้าของหอบอกว่าพอจบการโรงแรมมา
แม่ให้ดูแลหอพัก เป็นเจ้าของหอ แต่อยู่ห้องแคบๆเหมือนกัน ส่วนแม่
ไปอยู่บ้านที่เชียงใหม่ อยากกลับไปอยู่ที่นั่น อากาศดี ที่กว้างๆ

หลายคนหมดเงินเป็นล้าน (รวมทั้งเสี่ยโมทย์-ผม-และอีกหลายคน) ส่งลูกมาเรียนกรุงเทพ
ในที่สุดก็สู้อยู่บ้านประกอบอาชีพเดิมไม่ได้

แต่ผมก็เหมือนพ่อแม่ทั่วไป ทั้งๆที่มองเห็นอนาคตที่ไม่แน่นอนในการทำงานให้คนอื่นแล้ว
แต่ก็ไม่เข้าไปบังคับแทรกแทรง

ก็เหมือนตึกสูงนั่นแหละยิ่งสูงก็ยิ่งเหนื่อย สักวันก็ต้องลง

จะลงในหลุม หรืออยู่บนเชิงตะกอนที่วัด ที่พิธีกรหัวสูงเสียดสึีดูถูกนั่นแหละ

ปลูกตึกค้ำวัดวาอาราม คงจะเจริญหรอก.....
มหานครคือที่ที่ผมไม่เคยอยากไปอยู่ ไม้กลางกรุงของจรัล มโนเพชร สื่อความรู้สึกอึดอัดนะ
ต้นไม้ถ้าเลือกได้พวกเขาคงอยากอยู่กลางป่ามากกว่ากลางกรุงแน่ๆ

ตอนนี้ที่อยู่ของต้นไม้และสัตว์ป่าถูกรุกเข้ามาเรื่อยๆแล้วละ

มีนักอนุรักษ์ ชาวบ้านที่เติบโตอยู่ร่วมกับป่า และอ.วสันต์
ที่พยายามอยู่ทุกวัน แต่ก็คงต้านไม่อยู่

ขนาดจิตใจอนุรักษ์ที่หมั่นปลูกในตัวเด็ก มาไม่รู้กี่รุ่น
ก็ยังเหลือมาช่วยแค่สวนสมุนไพร กับที่โรงเรียนยัง
ไม่พอเลย

ผมเห็นมีการระลึกถึงสืบทุปี ในขณะที่จำนวนป่าและสัตว์
ป่าลดลงทุกปี

งานใหญ่ต้องทหารครับ ทหารของพระราชา

........ที่ผมเลือกอยู่ ชั้น 5 ก็เพราะ ไม่อยาก ถูกเหยียบหัว....อพาตเม้นที่ผมอยู่ มี 5ชั้น แต่ก่อนอยู่ชั้น 3-4

ตอนดึกๆๆตี 3 จะได้ยินเสียงลงส้น และเสียงผู้หญิงเมามาย สักพักมีเสียงตำส้มตำ โป๊กๆๆ ผมสะดุ้งตื่นทุกครั้งเลย

ต่อมาผมเลยเลือกชั้นสูงสุด ไม่ต้องโดนเหยียบหัว....ไม่ต้องตื่นมาตอนดึก

.......เมื่อคืน อยากดูบอล เช้ามา ได้ข่าว เราแพ้ กรรมการ ....เสียใจมาก ดูยังไง ก็ไม่น่าโดนจุดโทษ

เรายังรักทีมชาติไทย ถึงจะโดนโกง เราก็สู้ ไม่ถอย

เข้าใจละครับ....หัวโบราณจริงๆ

แต่ก่อนก็เคยตำเหมือนกันนี่5555555556

..............................
แต่ก่อนก็เคยตำเหมือนกันนี่5555555556

.........................คนละครกกัน แต่เสียงไม่ดังนะ