..........ที่หายไปเดินทางกลับจากกรุงเทพ-ไปโคราชตั้งแต่วันที่ 17/8/59 พักที่โคราชเล่นกับหลานชาย
แล้ววันที่ 19 เดินทางไปเชียงใหม่ ฝนตกตลอดทาง โดนฝน เป็นหวัด ฝนตกหนักมากทางภาคเหนือ
ที่มีข่าว ที่น่าน น้ำล้นสปริงเวย์ ฝนตก200 ม ม วัว ควายตายเกลื่อน ผมเอง พอถึงโกดัง
ไปไหนไม่รอดเลย ฝนตกอากาศปิด ไม่กล้าเอากล้องใหญ่ออกมา กลัวรา และก็ป่วย กินยาที่พกไป
ก็ง่วง อยากจะหลับอย่างเดียว ผมเองไม่ได้ขับรถเลย ให้ลูกน้องขับ ฝนตกเม็ดใหญ่ ทั้งวันทั้งคืน
ผมคุยกับคนดูแลโกดัง ดูความเรียบร้อย ค้างหนึ่งคืน ได้คุยกับ คนดูแลโกดังว่า ปีนี้แล้งมาก
ฝนตก ปรอยๆๆ น้ำในดินก็แห้ง ตอกซัมเมิ้ท ลงไปกี่ท่อนก็ไม่มีน้ำ เพราะป่าไม่มีซับน้ำ แม้แต่คน
บนดอยยังต้องลงมาเอาน้ำข้างล่างไปกิน ป่าสักที่ปลูกใว้ ก็มีมอดไม้ เข้าไปกิน เข้าทำนอง เลี้ยง
ซ้างก็กินขี้ช้าง ผมขับรถผ่านไป เห็น ตัดไม้สัก ต้นเล็กๆๆ กันเป็นล่ำ เป็นสัน อ อ ป นี่แหละตัวดี
บอกว่า กานไม้ ให้ไม้สักที่เหลือโตขึ้น พอดีหมดป่ากันพอดี ผมว่าภาคเหนือ มองไปทางไหนก็เห็น
เขาหัวโล้น เดี๋ยวนี้ เชียงใหม่ ลำพูน ร้อนกว่าบ้านเราเยอะ
..........ผมกลับบ้านแบบไม่มีผลงาน เดี๋ยวนี้ รู้แล้วว่า ไปไหนก็ไม่มีความสุข เหมือนอยู่บ้าน
คุยกับเมีย ปรึกษากัน หยอกล้อเล่นกับ เซเว่น ไม่เหงา หรือว่าเราแก่แล้ว ใกล้บวชแล้วนะ
.....................5555555555555555555................