เวลาผมบ่นเรื่องราวปัญหารอบตัว หรือแม้แต่สิ่งที่มากระทบ ในเหตุการณ์ต่างๆ
แล้วก็อดคิดในใจว่า เพื่อนๆจะมีปัญหากันมั้ย หนักเบาแค่ใหน แต่ที่เชื่ออยู่
อย่างหนึ่งคือมีแน่ๆ แต่อดทน และอึดกว่าคือไม่ปริปากบ่น
แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นก็คือ ทำไมเจอแต่ปัญหาเดิมๆซ้ำๆกันอยู่เรื่อย ถ้าเป็น
ปัญหารถจอดขวามประตู ปัญหาการทำสวนที่เวียนมาแต่ละปีก็พอเข้าใจได้
เรื่องใหม่ที่เข้ามาสร้างปัญหาแบบเดิมๆก็คือหนังสือเชิญเข้าทำประชาคมเกี่ยว
กับแผนพัฒนาริมน้ำที่เข้ามาอีก หลังจากเรื่องตลาดนัดที่เงียบไปเกือบปี
ทำให้ผมลังเลว่าจะเข้าร่วมหรือไม่ดี เพราะถ้าไปก็ถูกรุมกินโต๊ะแน่ๆ ถ้า
ไม่ไปก็จะโดนกล่าวหาว่าเวลาให้ประชุมไม่ไป ที่ไม่อยากไปก็เพราะไม่
อยากเถียงเรื่องเดิมๆอีก
ผมเชื่อว่าวัฒนธรรมจังหวัดคงได้รับคำสั่งมาให้ทำแผนนี้ เพราะริมน้ำดัง
เหลือเกิน ก็เหมือนสมัยที่พาณิชย์จังหวัดเข้ามานั่นแหละ เพราะลำพัง
ข้าราชการที่มีน้อยจะทำอะไรไม่ได้ถ้าขาดความร่วมมือกับชุมชน
ครับ...ตราบใดที่ยังมีชีวิต ความทุกข์ ความสุข และปัญหาจะมาเยี่ยม
เยียนเราเสมอ เมื่อสบโอกาส