พระที่นั่งอนันตสมาคม.......

เล่าเรื่องการไปถ่ายภาพครั้งนี้ ไม่รู้ว่าจะเบื่อกันหรือเปล่า แต่ก็เป็นความฝันอย่างหนึ่ง
ของผมเลยละ ผมค่อนข้างเกรงใจอาซ้อกับหนูนา เพราะกลัวว่าจะเหนื่อยกัน
แต่ก็ตัดสินใจมา เพราะคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว พอ2คนนั้นเข้ามาในพระที่นั่งก็
บอกว่าสวยจริง.....

แต่สำหรับผมนั้นผิดหวังเล็กน้อย เนื่องจากท้องฟ้าไม่เป็นใจ และนักท่องเที่ยว
มาเต็มไปหมด
จุดสำคัญที่ผมขาดสมาธิก็คือการจับจ้องของเจ้าหน้าที่ ค่อนข้างเข้มงวด แต่
ก็สุภาพ (ผมเข้าใจหน้าที่ของเขาดี) เพราะไม่งั้นสถานที่สวยงามแห่งนี้คง
จะเละแน่ เพราะนักท่องเที่ยวเยอะเหลือเกิน
ผมตั้งใจจะถ่ายตรงด้านหน้า แต่เจ้าหน้าที่สงวนไว้ จึงต้องออกจากตรงนั้น
แล้วซูมเข้าไป

ก็พอใจแล้วละครับที่ได้เข้าไปถ่ายภาพ แม้จะได้ไม่ดีนัก ก็ไม่ติดค้างว่าต้อง
ไปอีกหรืออะไร ดังสำนวนที่ว่า ตายตาหลับ

ก่อนกลับ รปภ.บอกว่า ปกติเขาไม่ให้เอากระเป๋าเข้ามา ผมต่อคำพูดไปว่า
กลัวระเบิด เข้าใจครับ (กระเป๋าที่สะพายไปคือกระเป๋ากล้อง) ดูเหมือน
มีผมคนเดียวจริงๆด้วย

ตบท้ายด้วยรปภ. แต่ยังมีอีกนะครับ

ยังไงก็สู้ศิลปะ ของไทย แท้ๆไม่ได้