ภาระกิจหลัก

ช่วงที่เพื่อนๆไม่มีเวลาเข้าเว็บนี่ผมค่อนข้างเข้าใจดีถึงภาระหน้าที่
ที่ตัองรับผิดชอบทั้งหน้าที่การงานและครอบครัว
โดยเฉพาะนายใหญ่ ปราโมทย์ เสี่ยหอม และแม้แต่ตัวผมเอง
ที่ต้อง ทำเอง แทบทุกอย่าง

ตัวอย่างของนายใหญ่ที่รับผิดชอบต่อการไปรับส่งลูก กิจกรรม
ที่นอกเหนือจากการเรียนการสอน การจัดการในครอบครัว
ผมว่า โคตรเหนื่อย ส่วนเสี่ยโมทย์ก็นเป็นตัวจักรสำคัญที่
ไม่หยุดอีกคน อันนี้เป็นความเคยชินไปแล้ว

ส่วนเสี่ยหอมไม่ต้องพูดถึง ถ้าไม่มีเสี่ยหอมกระบวนการค้า
ก็คงต้องหยุดเพราะไม่มีคนซื้อของ แต่ความที่เป็นนักวางแผน
ก็เลยมีเวลาเล่นและเข้าเว็บบ่อย

ตัวผมเองดูสบายๆแต่ต้องตื่นตี5 ตอนนี้ต้องไปสวนดูคนงานใส่ปุ๋ย
กลับมาขายปลา และไปสวนอีกรอบในตอนเย็น ตอนนี้
อาซ้อไม่อยู่ต้องจัดการในครอบครัวเพิ่มแทนที่อาซ้อ
เคยทำ

ที่จริง ไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไรครับ ชอบดราม่าไป
งั้นเอง

................คนที่เขียนและให้กำลังใจดีที่สุดคือ Admin มีเรื่องดีๆๆมาเล่ามากมาย แต่ผมเป็นคนติดดิน

ไม่ดิดดาว เรื่องเล่าของผมเลยเถื่อนๆๆ ขณะที่เขียนตอนนี้อยู่นครราชสีมา โคราช ตื่นนอนตีสาม จัดข้าวของเตรียมขึ้นรถ

ใว้ตั้งแต่เมื่อวาน นอนหลับแต่หัวค่ำ ตื่นตี สาม อาบน้ำ เตรียมตัวเสร็จ เปิดประตูไปเรียก ลูกน้อง หายหัวหมด

ไม่เห็นซักคน ได้ยินว่า จะไปทิ้งทวน...รำทวนให้ อะแซหวุ่นกี้ดู ต้องเรียกมา ผมว่านะ เก็บส่วนนั้นใว้ให้เมียดีกว่า

......ตีสี่ผมออกเดินทาง ปิดแอร์ เปิดกระจกให้ลมตีหน้า ขับมาเรื่อยๆๆ ถนนโล่งแต่ฉ๋ำไปด้วยน้ำฝน ต้องระวัง

ถนนโล่งตลอด เพราะผมตื่นก่อนใคร มาก่อนใคร ถึงโคราช สามโมงเช้า โคราชโคตรร้อนสุดๆๆเลย

.........มาถึงสำรับกับข้าวเตรียมใว้เรียบร้อย พร้อมรับทาน เซเว่นป่วย ตัวร้อนงอแง จำตาไม่ได้หายไปหลายเดือน

เขาบอกว่ายังทำไหวขอให้ทำ....เพราะถ้าวันหนึ่งทำไม่ไหว แล้วเกิดอยากทำ จะเสียดายเวลาตอนที่ยังมีกำลังครับผม....ผมก็ทำตลอด แต่เหนื่อยคนละแบบกับเพื่อนๆ....นึกถึงคำของท่านพุทธทาสที่ว่า การทำงานคือการทำบุญฯ...ค่อยๆลดความคิดในเรื่องการถูกเอารัดเอาเปรียบ การแก่งแย่งความดีความชอบ ตำแหน่งความก้าวหน้า ผลประโยชน์ สิ่งตอบแทน ฯลฯ...ส่วนหนึ่งของชีวิตจึงไปอยู่ที่งานอาสา ช่วยเหลือสังคมสาธารณะ ให้ก็รับ ไม่ให้ก็ไม่เป็นไร แถมบางรายการ เรายังต้องออกค่าใช้จ่ายให้ด้วย...ไม่มีการตกงาน มีแต่งานซ้อนงานจนทำไม่ไหว....ปัจจุบันก็ทำเท่าที่ทำได้ คือสายกลางครับ....

วันนี้ตื่นตีห้ากว่านิดหน่อย หกโมงขับรถไปส่งฟ้าที่โรงเรียนเทศบาลตราด ขับกลับแวะงีบข้างทางสองสามนาที ถึงโรงเรียนแปดโมง สอนตามปกติ เย็นสามโมงนำนักฟุตบอลรุ่น ๑๒ ปีไปซ้อมที่สนามเทศบาลบ่อพลอย ขับรถกลับมาส่งเด็กที่โรงเรียนประมาณห้าโมงกว่า แวะเข้าสนามฟุตซอลอบรมเด็กรุ่น ๑๕ ปีนิดหน่อยก่อนสั่งซ้อม ขับรถไปรับฟ้าที่ตราด เบลอๆหมดสภาพต้องแวะงีบข้างทางใกล้ๆสามแยกพนมพริก ขับต่อไปรับฟ้ากลับบ้านถึงบ้านสองทุ่ม ยกจักรยานออกมาซ้อมปั่นครึ่งชั่วโมง วิดพื้นโหนบาร์ซิทอัพ พัก กินข้าว

ผมว่านายใหญ่รักลูกมากกว่าผมเยอะเลย เห็นรับส่งตั้งแต่ปี1
ยันฝึกสอน แถมยังกิจกรรมนอกเหนือจากงานในหน้าที่อีก
แต่ก็เหนื่อยอย่างมีความสุข

ไม่กล้าแนะนำนะครับ....นอกจากจะบอกว่า อย่าฝืนมาก
อายุมากขึ้นทุกวัน แถยังเป็นเสาหลักต้นเดียวของครอบ
ครัว งานกิจกรรมผ่องถ่ายให้ คนอื่นทำบ้าง เพราะเรา
ไม่ใช่ครูคนเดียวในโรงเรียนนี้

อย่าตาเขียวนะเฟร้ยยย......

ไม่ใช่ครูคนเดียวในโรงเรียนนี้

........................ชอบวลีนี้มากครับ เตือนๆๆเพื่อนบ้าง

.......สมัยก่อนผมเคยพูดกับตัวเองว่า จะเอาเงิน หรือจะเอายศ บั้งบนบ่า

..............สุดท้ายผมเลือกอย่างแรก แล้วผมก็ใช้ชีวิตแบบพอเพียง....ไม่ฟุ่มเฟือย

ใครๆๆถามผมว่าทำไมผมยังขับรถคันเก่า ผมนึกในใจ กรูไม่อยากเป็นหนี้ใครโว้ยยยยยยยยย