หลังการจากไปของพิชัยทำให้ผมนึกถึงตอนที่ตุ้มจากประดิษฐ์ไปด้วยความรู้สึกเดียวกัน
ซึ่งก็คงไม่ใช่เฉพาะเพื่อน2คนนี้ ก่อนหน้า เจี๊ยบก็สูญเสียฉลองไป รวมทั้งหญิงเสีย
ผอบไป พอเวลาผ่านไปก็จะช่วยให้จิตใจปรบเข้าสู่สภาพปกติ เช่นเดียวกับประดิษฐ์
เวลานี้ คำปลอบใจจึงสู้เวลาไม่ได้
มีเพื่อนๆหลายคนต้องประสบวิกฤตต่างๆกันไป แต่โชคดีที่ผ่านมาได้ แต่จะโชคร้าย
เจอกับมันอีกเมื่อไรก็ไม่รู้
สำหรับพวกเราที่อยู่กันครบๆก็ถือว่าดีครับ ครองตนอยู่ในความไม่ประมาท ทำวันนี้
ให้ดีที่สุดสำหรับตัวเอง ครอบครัว และทำบุญหรือความดีไว้บ้าง หมดเวลาที่จะ
หาความทุกข์ใส่ตัวแล้ว
ช่วงเวลา60-70หาความสุขให้กับชีวิต เพราะหลังจากนั้น ความสุขที่มีจะลดถอย
ตามอายุขัย....เงินทองอาจช่วยได้ด้านร่างกาย แต่จิตใจช่วยไม่ได้หร็อกครับ