ภาวะเศรษฐกิจแบบนี้สำหรับช้าราชการอาจจะเฉยๆเพราะอย่างไร
เงินเดือนก็ขึ้นทุกปี แต่สำหรับพ่อค้าก็อาจจะเครียดกับกำไรที่ลด
ลง ค้าขายไม่คล่อง กิจการใหญ่ๆจะน่ากลัวกว่ากิจการเล็กๆ เพราะ
ต้องจ่ายเงินเดือนลูกน้อง ค่าโสหุ้ย เท่าเดิม แต่รายได้ลดลง
แต่ผมว่าสำหรับเสี่ยหอมไม่น่าเครียด เพราะทำสะสมมาเยอะ
และเป็นคนละเอียดละออ อย่างมากก็แค่เงินเข้าน้อยลงแค่นั้นเอง
ตัวผมเองก็ก้ำกึ่ง เพราะลูกยังเรียนทั้ง2คน รายได้ลดลง เพียงแต่
รายจ่ายในการประกอบการไม่ค่อยมี อาศัยประหยัดเอา ก็พออยู่รอด
แต่ก็ยอมรับว่าครั้งนี้เริ่มส่อแววหนักขึ้น
ตอนพาน้ำพุไปซื้อโน้ตบุ้คที่กรุงเทพ อาซ้อตั้งใจให้ผมซื้อ 70 ดีที่
เสี่ยอู๋ซื้อไปนานแล้ว ก็ต้องตัดใจเอาเงินไปซ่อมแทร็คเตอร์ก่อน
ผมเองก็รู้สึกสบายใจ เพราะทำในสื่งจำเป็นก่อน
มีคนบอกว่าการปรกอบการต้องมี 2 กิจการ ถ้ากิจการอย่างหนึ่ง
ไปไม่รอด ก็มีอีกอย่างหนึ่งค้ำอยู่ อันนี้เป็นเรืองจริง
แต่เหนื่อยโคตร เลย โชคดีที่มีกำลังใจจากทุกๆคนในครอบครัว
ก็เลยบรรเทาไปได้มาก เอาไว้จะเล่าถึงเกษตรกรหน้าใหม่ต่อนะ
ครับ