ไปงานศพครูสิงห์มาเจอเพื่อนทั้งรุ่นลาซาลและวค.ถามตรงกันว่า ทำไมไม่
ไปงานรุ่นเลย(วะ) เหตุผลที่ดีก็คือ ดูแลแม่ ซึ่งเป็นเรื่องจริงไม่ดราม่าหรือ
กตัญญูใดๆ เวลาอาซ้อไปอบรม ตอนกลางคืนผมต้องอยู่กับแม่ 2 คน
แน่นอน เลยไปใหนไม่ได้ ถ้าอาซ้อไม่อยู่ ผมก็เลยหายไปจากรุ่นเรียบร้อย
เพื่อนรุ่นลาซาลที่เจอก็คือสัมพันธ์ โกสลานันท์ที่นายใหญ่รู้จักนั่นแหละ
ส่วนรุ่นวค.ก็มีวิโรจน์ ประสงค์ และรุ่นพี่อย่าง พี่น้อย อำนวย
คนที่เรารู้จักก็มีครูอู๋ กับอ้วนอุษา มาพร้อมกับแหวว อุษาบอกว่า
สวนของเขาอยู่ปากทาง ข้างสวนเป็นทางเข้าบ้านของครูสิงห์
แม่สิงห์บอกว่าสิงห์บอกว่าไม่อยากอยู่แล้ว เตรียมเสื่อนอนลงและ
ยิง เพราะโรคมะเร็งกลับมา แต่ทางสถาบันนัดฟังผลวันที่5
ผมเคยไปค้างบ้านสิงห์ตอนเรียน เป็นสวนยาง สิงห์ก็เคยมาค้าง
ที่บ้าน แต่ตอนทำงานที่บ่อไร่กลับไม่ค่อยเจอกัน หรือสนิทกัน
เหมือนสมัยเรียนเช่นเดียวกับจำเนียรก็เหมือนกัน