เศร้า.........

....กว่าจะสอบข้อเขียนติด แพทย์  ไม่ใช่เรื่องง่ายๆๆ  แต่พอสอบเสร็จ  เรียก ไปสัมพาส

ติดสำรองอันดับที่ 9  ลูกผมนอนร้องให้ไปหลายวัน

ผมเองก็เสียความรู้สึก  เอาคนแค่  4  คนมาตัดสินอนาคตลูกผม

........มารีย์  สอบติด  ทันตแพทย์  6 คน  แพทย์รวม  5คน

พอสอบสัมพาสเสร็จ  ติดสำรอง 2   คน   นอกนั้นหลุดหมด    ผมไม่รู้เอาอะไรมาเป็นเกณ

ตัดสิน

แต่เค้าก็สอบติด  หลายที่   จุฬาก็ติด   ศิลปากรนครปฐมก็ติด   วิศวะ ม ธ  ส  ก็ติด

วิจัย  ม  ธ  ส  ก็ ได้   แต่อยากเรียนแพทย์  ลูกผมบอกมันท้าทายดี

.......ผมบอกเรียนไปก่อน  ปีหน้าเอาใหม่  อย่าท้อ

แต่สอบสัมภาสนี่สิ  เอาเกณ  อะไรมาตัดสิน  อนาคต  ลูกผม  กว่าจะผ่านข้อเขียน

ดูหนังสือแทบตาย   เฮ้อ  เศร้า

......เพื่อนโทรมาถามว่าทำไมไม่เข้าเวป   ก็ใจมันไม่สบาย

ที่สอบติดเป็นมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียงทั้งนั้น ...แต่ถ้าเลี่ยงได้ก็อย่าเข้าจุฬ
ที่นั่นแบ่งกลุ่มแบ่งชั้นชัดเจน ส่วนธส.คงได้ยินความดังของอาจารย์กลุ่มนึง
กับนศ.กลุ่มนึง ซึ่งก็น่าจะบ่งบอกถึงการอบรมนักศึกษาได้เป็นอย่างดี

ส่วนเรื่องสัมภาษณ์นั้น ก็คงเอาความพอใจของผู้สัมภาษณ์เป็นเกณฑ์
บวกกับ บุคลิกและการตอบคำถาม



ให้กำลังใจเพื่อนมาตรงนี้อีกที.....ตอนนพ่อเสี่ยโมทย์ป่วยก็ไม่ได้เข้า
เว็บ เวลาเครียด เขียนอะไรไม่ค่อยออกครับ

ผมก็พยายามเป็นกำลังใจให้ทุกๆท่าน...แต่พอตนเองมีปัญหา ก็ทำได้ยากเช่นกันค้าบ...

..........ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกท่าน คงจะเรียนวิจัยรอไปก่อน ผมบอกลูกว่า ประเทศเราที่ไม่เจริญเพราะขาดการวิจัย

..................ที่ดี

เพิ่งเริ่มต้น อายุยังน้อย ยังพยายามไปให้ถึงฝันได้อีกสองปีครับ แต่บางทีเขาเรียนเพื่อรอ เขาอาจจะชอบก็ได้นะครับ แต่การเรียนก็ไม่ใช่สูตรสำเร็จของอณาคตเสมอไปนะครับ ประสพการณ์และความชำนาญ ในทุกๆสาขาวิชาชีพนั้นสำคัญกว่าจริงใหมครับ พวกเราก็ผ่านจุดนั้นกันมาแล้วไม่ใชหรือครับ ที่เราเป็นทุกข์ ก็เพราะเรารักลูกและเราอยากให้ลูกสมหวังในสิ่งที่เขาหวังเท่านั้นเองใช่มั้ยครับ ทั้งๆที่เราก็รู้ว่าการประกอบวิชาชีพอะไรก็ได้แต่ขอให้ทำจริงๆชำนาญจริงๆ อดทนกับมันจริงๆคิดไตรตรองกับปัญหาที่เดิดขึ้น และแก้ไขมันได้อย่างดี ลูกๆเราเขาก็จะประสพความสำเร็ในการประกอบอาชีพได้จริงมั้ยครับเพื่อนๆ

.......................ข้อแนะนำที่ดี ครับ

เยี่ยมมากครับท่าน...