วันที่เว็บเงียบและสมาชิกเริ่มล้า ...มาถึงจนได้ แม้จะเป็นเว็บที่ผมทำได้นานที่สุด
ตั้งแต่ทำวารสารคีรีบอน รัตนชาติ ห้องสมุด ห้องสหกรณ์ โครงการกิจการนักเรียน
แม้แต่กีฬาอย่างฟุตบอล และปิงปอง วารสารโรงเรียนที่ผมมาทำจนถึง ทองทั่วสาร
เว็บโรงเรียนของพิชัย ดรงเรียนทองทั่ว โรงเรียนดังในจังหวัดโรงเรียนหนึ่ง
มาจนถึงเว็บคอกหมู
ซึ่งทุกสิ่งที่ผ่านมาจบลงไปโดยผมไม่ได้เป็นผู้เลิกเลย...แต่ก็ไม่เคยเข็ด ทำมาจน
ถึงวันนี้ วันที่เหลือสมาชิกน้อยเต็มที บ่นมาหลายครั้งแล้ว
ก็เหมือนกับที่บก.หนังสือหลายเล่มบ่นก่อนหนังสือจะปิดตัวลงนั่นแหละ
เว็บคอกหมูก็เช่นกัน ไม่ได้เลิกเพราะท้อใจ หรือขาดทุน แต่เลิกเพราะไม่มีคน
อ่าน ซึ่งถ้าวันนั้นมาถึงก็คงต้องหยุด
ทุกวันนี้เว็บเก่าก็ยังอยู่นะครับ ผมเสียดายรูปเก่าๆที่ยังเก็บไม่หมด ยังอยู่
ในเว็บคอกหมูอย่างเดิมนั่นแหละ
ส่วนเว็บนี้ก็ยังไม่หยุด เพราะซื้อกล้องมาใหม่เรียบร้อย
นายใหญ่ดราม่าบนเฟ้ซน้อยๆหน่อย แล้วมาดราม่าที่นี่บ้างเฟร้ยยยย 5555