ผมเห็นภาพศิษย์เก่าที่ประสบความสำเร็จในการวาดภาพเป็นอาชีพ
แล้วใช้ความรู้และประสบการณ์กลับมาสอนน้องๆที่หนองบอนแล้ว
รู้สึกดีครับ
ภาพที่เห็นเด็กจำนวนมากมาเรียนกับเขาที่สอนโดยใช้โปรเจ็คเตอร์
ทำให้ผมรู้สึกว่า โรงเรียนบ้านหนองบอนตอนนี้ไม่ใช่โรงเรียนหลัง
เขาที่ขาดแคลนเลย
มีอยู่ภาพหนึ่งที่เห็นแววตาของเด็กที่ดูสนใจต่อเรื่องที่เขาถ่าย
ทอดแล้วรู้สึกว่าการสอนของเขาคงจะสร้าง แรงบันดาลใจให้
กับเด็กอีกหลายคน ในการวาดการ์ตูน
ศิษย์เก่าคนนี้ผมเห็นใช้เวลาไปให้ความรู้แก่เด็กหลายโรงเรียน
ไม่ใช่ที่หนองบอนแห่งเดียว จึงนับว่าโรงเรียนบ้านหนองบอน
นั้นเป็นโรงเรียนที่ผลิตเด็กที่โตขึ้นมีความสามารถทั้งด้านกีฬา
ศิลปะและดนตรี
รู้สึกภูมิใจในโรงเรียนเก่าครับ