คนไม่เอาใหน

วันนี้ บ้งเอิญ ได้ดูอัศวินพันธ์ุร็อค เป็นครั้งที่4 ที่ว่าบังเอิญเพราะว่า
ตอนเช้าผมมักดูแต่ข่าว แต่กดผิดช่องเจอภาพยนต์เรื่องนี้ ก็ดูรวด
ไปจนจบโดยไม่ได้ดูข่าวเหมือนกัน

เป็นเรื่องของชนชั้นรากหญ้า(ชาวนา)ของอังกฤษ กับเพื่อน2คน
และนักต้ม อีก1คน ทั้ง4คน เป็นคน ไม่เอาใหน แต่ในที่สุดพระเอก
ก็ได้เป็นอัศวินและคว้าดอกฟ้ามาได้

ผมชอบคำพูดตอนที่เพื่อนพระเอกออกมากล่าวแนะนำตัวพระเอก
เวลาจะออกมาประลองว่า

สวัสดีท่านผู้มีเกียรติที่นั่งอยู่ตอหน้าผม (กล่าวกับประธานและแขกที่
ปะรำพิธี
และ...ผู้ที่มีก้นแต่ไม่ได้นั่งทั้งหลาย (พวกชาวบ้านที่ยืนดูรอบๆสนาม)
ซึ่งทุกท่านล้วนมีความเป็นมนุษย์เท่าๆกัน...

คำพูดแบบนี้ซ่อนอยู่ในหนัง แบบที่ต้องดูถึง4รอบ จึงจะได้ยิน

ครับเรื่องราวของ ดอกฟ้ากับหมาวัด หรือประเภท เล่นของสูง จึง
ใช้ปลอบประโลมคนได้ทุกชนชั้นเสมอมา แบบละครประเภทคุณชาย
หรืออีแจ๋วนั่นแหละ

เช่นเดียวกับเรื่องราวของผองเพื่อนในเรื่อง โลกีย์ชน ที่ผมมักจะนำ
มาเปรียบเทียบกับชีวิตของพวกเราในคอกหมูบ่อยๆ
เป็นความหลังอุดมคติที่นำมาพูดซ้ำๆเหมือนกับหลาย
คนที่รำพึงรำพันอยู่ตอนนี้..555

ชีวิตในคอกหมู แม้จะขาดบ้างเกินบ้าง ไม่เหมือนชีวิต
ของพวกเราในคอกหมูที่สมบูรณ์พูนสุขอยู่เวลานี้
แต่ก็เป็นชีวิตที่เวลาหันกลับไปนึกถึงแล้วมีความสุข
กว่า ความสุขทางกายอยู่เวลานี้ เป็นความสุขแบบ
ดิบๆ เถื่อนๆ ในพื้นที่ที่เป็นนิยายบู้ได้สบายๆในเวลา
นั้น ท่ามกลางความน่ากลัวก็มีเสียงเพลงเสียงหัว
เราะในบ้านพักเล็กๆของ คนไม่เอาใหน 7-8 คน
ที่เรียกว่า คอกหมู

มีคำถามดราม่าว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะไป
ใหม
ตอบแบบตรงๆว่า ไม่ไปว่ะ กลัวลำบาก
แล้วเพื่อนๆๆล่ะ

เหลือไว้เพียงความทรงจำที่ดีๆครับท่าน....