วันอาทิตย์25มีนาคม

วันอาทิตย์เวียนมาอีกหน ความรู้สึกว่ารวดเร็วจริงๆ
การเจาะถนนหยุดมา2อาทิตย์แล้ว รอหนังสือสั่ง
การจากผู้ว่า ว่าจะเอาอย่างไร
แต่ ชาวบ้าน ก็ยังวิตกกังวล เห็นมาตัดต้นไม้ที่
ท่าหลวงทีก็สะดุ้งที 

เทศบาลเอาป้ายมาปักใน
ทำนองว่ากูทำแน่ ที่ตลกก็คือเปลี่ยนจากถนน
สีเขียวเป็นสีน้ำตาล

ในไลน์กลุ่มที่ใช้พูดคุยกัน เสนอความเห็นบานปลาย
ไปหมด ที่เรียกว่าเก่งแต่บนคีย์บอร์ดนั่นแหละ จน
ผมรู้สึกเบื่อ แต่ก็ต้องติดตามข่าวสารต่อไป


ตอนนี้ผมเริ่มเฉยๆแล้ว ไม่ว่าชนะหรือแพ้ ก็เพราะ
พฤติกรรมของ คน ที่ผมเล่าให้ฟังนั่นแหละ

การคัดค้านโครงการของผมเริ่มมาจาก ความเกรง
ใจคน ความเห็นใจคน ไม่ใช่เพราะอยากเด่นอยาก
ดังหรือเสียสละอะไรมากมาย ผมต้องการเพียง
กลุ่มก้อนสามัคคีกันต่อสู้กับสิ่งที่มาริดรอนสิทธิ
และสร้างความเดือดร้อนให้ เพราะเรา สู้คนเดียว
ไม่ได้

หลังจากนายกมา การจัดอีเว้นท์ต้อนรับนายกที่วัดโบสถ์
เมือง โดยจัดตลาดประชารัฐ บานปลายเป็นตลาดนัด
ทุกวันศุกร์เสาร์อาทิตย์


ก็ปรากฎว่ามีลูกน้องนักการเมืองขอเข้าไป จัดการ
เรื่องเงิน ในตลาด ซึ่งอยู่ในวัด และวัดมีสิทธิเต็ม
วัดจึงไม่ยอม

นี่แหละครับความมักง่ายในการจัดตลาดนัด มัก
มีเบื้องหลังคือผลประโยชน์ โดยอ้างเาื่องโอกาส
ทำมาหากินบังหน้า คนได้ประโยชน์ก็คือพ่อ
ค้าแม่ค้า กับคนจัดงาน

คนชั่วขยัน ในขณะที่คนดีดี รวมกันไม่ติด
ก็ต้องยากลำบากแบบนี้แหละครับ


ผมไม่เรียกการต่อสู้คัดค้านว่าการเสียสละ
แต่เป็นการป้องกันความเดือดร้อน และการ
ฉวยโอกาสหาเงินทอนจากคนไม่ดีแค่นั้น

มันเป็การต่อสู้ระหว่างผู้เสียผลประโยชน์
กับนักการเมืองที่เอาเงินทอน และยัง
สร้างความเดือดร้อนให้แค่นั้นเอง

แล้วผมก็มานึกถึง หัวหน้าวิเชียร และเจ้าหน้าที่
ที่ปกป้องสัตว์ป่าและป่าไม้ อย่างไม่เกรงกลัว
หน้าอินทร์หน้าพรหม ด้วยความเสียสละจริงๆ
อันนี้เป็นการปกป้องด้วยอุดมการณ์ อุดมคคิจริงๆ
โดยไม่ต้องประกาศให้ใครรับรู้
ตูน บอดี้แสลม ที่วิ่งได้เงินช่วยโรงพยาบาล
และไม่ทำตัวโด่งดัง แต่ก็โดนด่าสารพัด

กับพวกนักการเมืองที่อ้างว่าทำเพื่อประชาชน
ไม่เคยเห็นมันทำห่าอะไรเลย

คิดๆแล้วอายครับ