อย่ายอมแพ้.................................

บางท่านได้อ่านในเฟ้ซแล้ว เห็นเป็นเรื่องดี เลยนำมาลงในเว็บอีกครั้ง

...........


เมื่อ ลีโอ เบอร์เน็ตต์ เปิดบริษัทโฆษณาของเขาในปี พ.ศ. 2478 ช่วงเศรษฐกิจตกต่ำนั้น คอลัมนิสต์หนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งในชิคาโกดูหมิ่นเบอร์เน็ตต์ว่า บริษัทของเขาจะล้มไม่เป็นท่าอย่างแน่นอน เขาจะต้องไปขายแอปเปิลที่ริมถนนเป็นแม่นมั่น
สิ่งที่ ลีโอ เบอร์เน็ตต์ ทำก็คือวางแอปเปิลกองหนึ่งบนโต๊ะรับแขก พนักงานและใครก็ตามที่มาเยือนบริษัทสามารถหยิบแอปเปิลนั้นไปกินได้ทุกเมื่อ
มาถึงวันนี้ ลีโอ เบอร์เน็ตต์ เป็นเอเจนซีโฆษณาใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่ง มีสาขาทั่วโลก สร้างสรรค์งานดี ๆ จำนวนนับไม่ถ้วน และแอปเปิลสีแดงกลายเป็นสัญลักษณ์ของการไม่ยอมแพ้
เมื่อไม่ยอมรับชะตากรรมที่คนอื่นกำหนดให้ และทำงานหนัก ก็สามารถลบคำสบประมาทได้ด้วยการกระทำจนสำเร็จ
.………………...
ในช่วงต้นของสงครามโลกครั้งที่สอง กองทัพเยอรมนีกวาดยุโรปราบอย่างรวดเร็ว ประเทศอังกฤษพลันพบว่าตนเองรบอย่างโดดเดี่ยว
นายกรัฐมนตรี วินสตัน เชอร์ชิลล์ ประกาศต่อสู้จนเลือดหยดสุดท้าย
ท่ามกลางความท้อแท้ของชนทั้งชาติ เสียงของเชอร์ชิลล์ผ่านวิทยุกระจายเสียงให้กำลังใจผู้คน ปลุกขวัญให้สู้กับอำนาจที่มาราวี
เมื่อทั้งชาติตั้งปณิธานไม่ยอมแพ้อย่างเด็ดขาด พวกเขาก็กลายเป็นน้ำน้อยที่เอาชนะไฟกองใหญ่ได้อย่างไม่น่าเชื่อ
.………………...
ในชีวิตของเราจะได้ยินคำสบประมาทในรูปต่าง ๆ เสมอ :
"อย่าเปิดร้านตรงนี้เลย เห็นเจ๊งมาหลายรายแล้ว"
"อยู่ดี ๆ ทำไมต้องไปดิ้นรนให้เหนื่อยกว่านี้?"
"จะไหวหรือ?"
หาก ลีโอ เบอร์เน็ตต์ และ วินสตัน เชอร์ชิลล์ เชื่อฟังคำเหล่านี้ ป่านนี้โลกอาจไม่ใช่โลกเสรีนิยมที่เรารู้จัก
ร้านอื่นเปิดแล้วเจ๊งไม่ได้หมายความว่าทุกร้านที่ตรงนี้จะต้องเจ๊ง
เศรษฐกิจตกต่ำก็มิได้หมายความว่า ทุก ๆ กิจการต้องถดถอยห่อเหี่ยวอับจนสิ้นหวัง
ทว่าคำวิพากษ์ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายเสมอไป หากรู้จักใช้มัน ไม่ให้มันใช้เรา
ใช้คำวิพากษ์เป็นเครื่องกระตุ้นให้ใจฮึกเหิม มีมานะสู้ต่อไป ใช้คำวิจารณ์เป็นการเตือนสติตัวเอง แก้จุดอ่อนที่ผู้อื่นชี้ให้เห็น
การทำงานอย่างไม่ประมาทบวกกับความไม่ยอมแพ้และความมานะพยายาม เอาชนะคำสบประมาททั้งหลายได้มากต่อมากแล้ว
.………………...
วินทร์ เลียววาริณ