ยามเช้า....

ดราม่าเรื่อง ความเหงาไป2-3วัน ยังไม่ชิน แต่เริ่มดีขึ้นถ้าไม่จมอยู่กับตรงนั้น
ผมเห็นแสงสีส้มหลังวัดโรมัน เลยเดินไปที่ท่าน้ำของศาลเจ้า ได้ภาพนี้มา
จาก ซี6 ซึ่งตอนหลังชักรวน แต่เสียดายกล้อง เพราะผมชอบกล้องของโนเกีย
มาก พอไมโครซอฟต์ซื้อกิจการโนเกียไปทำวินโดว์โฟนก็ไม่ประสบความสำเร็จ
อีก ผมก็เลยยังไม่เปลี่ยน

หลังฤดูฟ้าฝนผ่านไป พร้อมๆกับอารมณ์เดิมๆกลับมาก็คงจะกระชุ่มกระชวย
มากขึ้น ว่าที่จริงที่ผมดราม่าเรื่องลูกไปเรียนนั้น น่าจะดีใจมากกว่าที่ส่งเข้า
มหาวิทยาลัยเรียบร้อยทั้ง2คน เรียกว่าหมดภาระตรงนี้แล้ว เพียงแต่ตอนนี้
ก็คงไม่มีคนอยู่กับผมมาตลอด18 ปีอีกแล้ว และคงเป็นเช่นนี้ไปจนกว่าจะชิน
ก็ชินตามหลังอย่างที่เพื่อนๆเคยเป็นนั่นแหละครับ

ยังไงยังไงไม่มีภาระกันแล้วก็นัดเจอกันบ้าง อย่าทำเป็นงานยุ่งกันนัก
ตอนนี้มีเพื่อนตายไปอีกคนแล้วไม่ใช่หรือ

ตอนนี้เพื่อนกินหายากว่ะ